Po krótkim spacerze Starówką Lublany (zdjęcia z tego spaceru na osobnej podstronie - link na końcu tej fotorelacji) jedziemy zrealizować nasz główny punkt programu w tym dniu, a mianowicie zwiedzenie słynnej ze swojej wielkości Jaskini Postojna. Poniżej przedstawiam mapkę ułatwiającą lokalizację jaskini względem stolicy Słowenii - Lublany, oraz sam dojazd z autostrady A1 do parkingu przy jaskini. Z Lublany do miejscowości Postojna jest ok. 52 km.
Po niecałej godzinie jazdy jesteśmy w miejscowości Postojna. Jest to miasteczko w zachodniej Słowenii liczące ok. 8500 mieszkańców, leżące w dolinie rzeki Pivki u podnóża góry Sović (677m n.p.m.). To właśnie tu, na obrzeżu miasteczka znajduje się jaskinia Postojna. Parking dla autokarów i busów jest bezpłatny.
Najprzyjemniejszy, zarówno z parkingu dla autokarów jak i z parkingu dla samochodów osobowych jest spacer do kas biletowych poprzez park Postojnska Jama. Mamy wtedy ładne widoki na przepływającą rzekę Pivke.
Aby dojść do budynku kas biletowych i wejścia do jaskini należy kierować się drewnianymi pomostami ułożonymi nad rzeką. Po drodze mijamy malowniczy stary młyn wodny.
Z parkingu autokarowego można bezpośrednio i trochę krótszą drogą dojść do kas biletowych i wejścia do jaskini Postojna, ale uważam że warto wykonać spacer parkiem - co pokazują pokazane wyżej zdjęcia. Po kilku minutach jesteśmy na placu w pobliżu wejścia do jaskini.
Jaskinia Postojna jest jedną z największych atrakcji turystycznych Słowenii, gdyż jest to druga pod względem długości korytarzy liczących ponad 25 km jaskinia w tym kraju . Dla zwykłych turystów udostępniono ok. 5,7 km trasy. Tu trzeba wyjaśnić, że jest to trochę przesadzone z uwagi, że pierwsze i ostanie dwa kilometry pokonuje się kolejką z dosyć dużą prędkością uniemożliwiającą praktyczne przyjrzenie się mijanym formacjom jaskiniowym.
Niestety wejście do jaskini jest dosyć drogie - za przyjemność oglądania cudów natury trzeba słono zapłacić.
Ceny biletów w 2016 r.
- normalny: 22,90 euro
-
ulgowy: 18,30 euro
- dzieci do 15 lat: 13,70 euro
- dzieci do 5
lat: 1 euro
Godziny otwarcia
- styczeń, luty,
marzec - w godz. 10:00 - 15:00
- kwiecień - w godz. 10:00 - 16:00
-
maj, czerwiec - w godz. 9:00 - 17:00
- lipiec, sierpień - w godz.
9:00 - 18:00
- wrzesień - w godz. 9:00 - 17:00
- październik - w
godz. 10:00 - 16:00
- listopad, grudzień - w godz. 10:00 - 15:00
Corocznie jaskinię odwiedza wiele tysięcy turystów chcących zobaczyć typową jaskinię typu "klasyczny kras". Źródła podają, że w ciągu 193 lat zwiedziło ją ponad 33 miliony osób.
Najbardziej interesujący odcinek jaskini został odkryty w 1818 roku przez Luka Ćeć, a rok później został on udostępniony dla zwiedzających. Początkowo zwiedzający mogli zobaczyć jedynie ok. 300 metrów jaskini.
W roku 1872 uruchomiono jednotorową kolejkę, a w 1884 pochodnie i świece olejne zastąpiono oświetleniem elektrycznym.W roku 1964 uruchomiono połączenie dwutorowe, zaś w 1968 zakończono drugi etap modernizacji transportu w jaskini uruchamiając tory do tzw. Sali Koncertowej. Tam właśnie kończą zwiedzanie turyści masowi i wyjeżdżają na powierzchnię. My na razie pędzimy pierwsze dwa kilometry w głąb jaskini, zrobienie zdjęcia tak szybko jadącą kolejką graniczy z cudem a dodatkowo trzeba uważać aby nie wychylać ani wstawać gdyż grozi to zahaczeniem o skałę.
Uwaga praktyczna: Brak przewodników polskojęzycznych, należy zaopatrzyć się przy kasach w audio przewodnik z polskim lektorem. Otrzymany odtwarzacz jest wyposażony w klawiaturę numeryczną. Na trasie pieszej są umieszczone tablice z numerami po wciśnięciu takiego samego numeru na odtwarzaczu słyszymy gdzie się znajdujemy i na co należy zwrócić szczególną uwagę.
Przejeżdżamy przez bogato zdobione stalaktytami,stalagmitami i draperiami „Gotycką Salę” i „Salę
Kongresową”, zwaną Balową z racji wykorzystywania jej do organizacji balów oraz podobnych imprez. Po dwóch kilometrach (ok. 12 minut jazdy) kolejka dociera do Wielkiej Góry zwanej również Kalwarią. Z tego miejsca zaczyna się piesza przygoda.
Uwaga praktyczna: w jaskini z uwagi na własne bezpieczeństwo i ochronę środowiska turyści muszą przestrzegać instrukcji personelu takich jak: w czasie jazdy kolejką zabronione jest wychylanie i wstawanie, spacer poza oznakowanymi trasami jest zabroniony, niedozwolone dotykanie nacieków, palenie papierosów, jedzenie posiłków i wyrzucanie odpadków.
Najgorszym jednak dla zwiedzających jest całkowity zakaz fotografowania. Jadąc długą kolejką zabierającą ok. 200 osób jeden nadzorujący nie ma możliwości egzekwowania tego zakazu, więc większość osób robi zdjęcia nawet przy użyciu lampy błyskowej - ale 99% tych zdjęć nie nadaje się do oglądania gdyż oświetlenie jest słabe, przestrzenie duże, kolejka jedzie bardzo szybko a większość obiektów jest blisko obiektywu.
Na trasie pieszej również jest całkowity zakaz fotografowania, lecz przewodnik przymyka oko na dyskretne robienie zdjęć bez użycia lampy błyskowej. Zdjęcia jednak wychodzą dosyć słabo z uwagi na słabe oświetlenie - trzeba używać duże wartości ISO - w moim przypadku większość robiłem nastawiając ISO od 1600 do 6400.
Dla przykładu dwa dolne zdjęcia stalagmitów: lewe ISO 1600, zaś prawe ISO 6400.
Pokazywane stalagmity są naciekami jaskiniowymi grawitacyjnymi osiągającymi duże rozmiary. Tworzą różne kształty - przeważnie w postaci słupów, stożków lub guzów. Proces ich narastania następuje od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z kapiącej ze stropu wody.
W jaskini Postojna znajdziemy wiele małych i dużych stalagmitów, ale nawet te największe mające po 5 - 10 metrów wysokości nijak się mają do największych stalagmitów które można zobaczyć w innych jaskiniach w Europie. Za największy stalagmit w Europie uważany jest ten z jaskini Grotta di Ispinigoli na Sardynii o wysokości 38 metrów, w Europie Środkowej w Jaskini Krasnohorskiej w Krasie Słowackim można zobaczyć stalagmit o wysokości 32,7 metra i średnicy 15 metrów - jego wagę szacuje się na 2000 ton. Trudno sobie wyobrazić stalagmit o wysokości 70 metrów istniejący w jaskini Zhijin w Chinach - uważany za najwyższy stalagmit świata notowany również w księdze Guinnessa.
Cały zwiedzany system jaskiniowy został wydrążony przez rzekę Pivkę - nasza trasa przebiega starym jej korytem. Rzeka stworzyła ciągi korytarzy znajdujące się na trzech poziomach, wielkie sale, komnaty,kominy jaskiniowe. Najstarsze korytarze znajdujące się na najwyższym poziomie nie są udostępnione dla turystów, dolny poziom to najmłodsze korytarze rzeźbione przez przepływającą podziemiami rzekę Pivkę. My zwiedzamy poziom środkowy z pięknymi dużymi salami pełnymi nacieków.
To wszystko na przestrzeni milionów lat ozdobiła kapiąca ze stropów woda licznymi wapiennymi naciekami w formie stalagmitów wystających z podłoża, stalaktytów podwieszonych na stropach, draperii na ścianach i.t.p.
Na górnym zdjęciu przykład draperii naciekowej w Jaskini Postojna. Jest to naciek jaskiniowy w postaci pionowej, cienkiej zasłony, często o ciekawych, oryginalnych kształtach zwisających ze stropu, ściany czy występu skalnego.
Draperia podobnie jak stalagmit jest wynikiem wytrącania węglanu wapnia z wody przenikającej ze szczelin skalnych lub ściekających po krawędziach skał. Draperie są często podobne do stalagmitów.
Po dojściu do tzw. Sali Zimowej (Zimska Dvorana) ukazuje się wspaniały śnieżno-biały stalagmit o wysokości ponad 5 metrów zwany Brylantem oraz Filarowa kolumna które są uznane za symbole Jaskini Postojna. Patrząc na dwa stojące tak blisko siebie "cudeńka" dziwi ich różny kolor - dzieje się to na skutek wypłukiwania przez kapiącą wodę różnych pierwiastków i minerałów.
Glina i żelazo nadają kolor pomarańczowy i różne odcienie czerwieni. Mangan, węgiel i ciemne osady zabarwiają nacieki na kolor czarny, natomiast oglądany stalagmit "Brylant" zawdzięcza swój biały kolor czystemu kalcytowi. Dzięki temu w jaskini Postojna najczęściej występujące kolory to pomarańczowy, czerwony, żółty, biały i czarny.
W Jaskini Postojna występuje wiele gatunków małych żyjątek: pająków,chrząszczy, świerszczy, raków ale najciekawszym a zarazem unikatowym stworzeniem jest tzw. odmieniec jaskiniowy (Proteus angiunus) którego można zobaczyć w specjalnym akwarium po minięciu stalaktytu Brylant.
Odmieniec jaskiniowy jest płazem dochodzącym do 30 cm długości, z biała albo lekko różową skórą, przezroczystą barwę. Oddycha skrzelami a oczy są ukryte pod skórą. Żyje ponad sto lat odżywiając się małymi stworzeniami jaskiniowymi. W jaskiniowym akwarium jest przetrzymywany przez dwa miesiące i następnie wypuszczany na wolność. W jego miejsce jest łapany i eksponowany następny.
Wkrótce dochodzimy do ostatniej ale za to największej sali w zwiedzanej jaskini tzw. Sali Koncertowej. Sala robi ogromne wrażenie, tym większe gdy usłyszymy od przewodnika, że może pomieścić nawet 10 tysięcy osób.
Z uwagi na doskonałą akustykę odbywają się w niej koncerty muzyczne, występy artystyczne i inne masowe imprezy. Poniżej zdjęcie z wikipedii (https://pl.wikipedia.org/wiki/Postojna_(jaskinia) obrazujące ogrom Sali Koncertowej.
W tej sali znajduje się również pawilon z pamiątkami i sanitariaty. Sala Koncertowa to koniec trasa pieszej dla turystów masowych. Wsiadamy w kolejkę i po dwóch kilometrach jesteśmy na świetle dziennym.
Dla wyjaśnienia - użyłem w kilku miejscach terminu "turyści masowi" więc informuję, że są to osoby na ogólnodostępnej trasie turystycznej - 2 km wjazdu kolejką, około 1,7 km trasy pieszej oraz 2 km wyjazdu kolejką.
Jaskinię można również zwiedzać w kilkuosobowych grupach na innych trasach normalnie nie udostępnionych dla "masówki". Są to w większości dziewicze korytarze, bez udogodnień tj. chodników, oświetlenia. Grupę prowadzi kwalifikowany miejscowy grotołaz a wszyscy uczestnicy dostają odpowiedni sprzęt i ubiór. Taką małą grupę trzeba odpowiednio zgłosić, umówić termin przyjazdu i oczywiście odpowiednio więcej zapłacić za wstęp.
