Drugi dzień naszego pobytu w Paryżu przeznaczyliśmy na odwiedzenie jednego z największych muzeów na świecie tj. Luwru (Louvre, Musée du Louvre). Po śniadaniu całą wycieczkowa grupa została dowieziona autokarem na Plac Zgody (Place de la Concorde) by z tego miejsca, już indywidualnie zwiedzać Paryż. Nasz dwuosobowy plan przewidywał spacer po najbliższej okolicy Placu Zgody i dłuższe zwiedzanie wnętrz Luwru. Na planie pokazuję okolice Luwru z zaznaczonymi obiektami wartymi zobaczeni.
Oznaczenie:
(Arc de Triomphe du Carrousel)
Plac Zgody (Place de la Concorde)Obelisk Lúxor
Obelisk Lúxor (Obélisque de Loxor)
Wejście do ogrodów Tuileries
Oktadolny staw z fontanną
Mały staw okrągły (Small basin)
Ogród (Jardin de Tuileries przy Place du Carrousel)
Mały Łuk Triumfalny Napoleona (Arc de Triomphe du Carrousel)
Odwrócona piramida na Placu du Carrousel
Piramida Luwru na Place du Musée Louvre - główne wejście do Luwru
Luwr - skrzydło Richelieu
Luwr - skrzydło Denon
Luwr - skrzydło Sully
Muzeum Sztuki Francuskiej XIX i XX wieku (Musée d'Orsay)
Pałac Burbonów - Zgromadzenie Narodowe
Kościół św. Magdaleny (de la Madeleine)
Spacer po parku, obejrzenie obiektów z zewnątrz, oraz zwiedzenie Luwru wewnątrz gwarantuje, że spędzimy tu cały dzień.
Spacer rozpoczynamy z Placu Zgody (Place de la Concorde) (na planie nr 1) który znajduje się na osi Drogi Triumfalnej (La Voie Triomphale) ciągnącej się od Luwru, poprzez Mały Łuk Triumfalny Napoleona (Arc de Triomphe du Carrousel), Duży Łuk Triumfalny na placu Charles'a de Gaulle'a aż po ogromny Łuk Triumfalny (Grande Arche de La Défense) w nowoczesnej dzielnicy La Défense.
Plac de la Concorde jest jednym z największych placów Paryża - ma powierzchnię prawie 9 hektarów, został wybudowany w latach 1755 - 1775 wg projektu Jacques'a Ange Gabriel'a na polecenie króla Ludwika XV. Oczywiście projektant nazwał plac imieniem zleceniodawcy (Place Louis XV) i na dodatek zaprojektował na środku placu pomnik Ludwika XV na koniu.
W czasach rewolucji francuskiej pomnik został usunięty, plac przemianowano na Plac Rewolucji (Place de la Révolution) i na miejsce pomnika ustawiono gilotynę. Francuzi zawsze lubili rozrywkę, więc ku uciesze gawiedzi ścięto w tym miejscu ponad 1300 głów - między innymi króla Ludwika XVI, Dantona,
Robespierra i królową Marię Antoninę. Plac kilkakrotnie zmieniał nazwę by ostatecznie powrócić do pierwotnej nazwy - Plac Zgody.
W roku 1831 w centralnej części placu ustawiono obelisk Ramzesa II - Lúxor (Obélisque de Loxor) (na planie nr 2) podarowany przez wicekróla Egiptu - Muhammada Alego.
Zdobiące go hieroglify ilustrują chwalebne czyny faraona
Ramzesa II. Obelisk Ramzesa II oraz dwie fontanny są najczęściej fotografowanymi obiektami na placu Zgody.
Obelisk Ramzesa II ma ponad 3300 lat i pochodzi ze świątyni Amona w Luksorze. Waży 230 ton i mierzy 23 metry wysokości. Na placu Zgody ozdobą są dwie fontanny zdobione rzeźbami z brązu - są to Fontanna Nawigacji Rzecznej inaczej zwana Fontanną Rzek i Fontanna Nawigacji Morskiej inaczej zwana Fontanną Morską.
... fontanna Rzek , w głębi kościół św.Magdaleny
... fontanna Morza , w głębi Pałac Burbonów - Zgromadzenie Narodowe.
Kto ma więcej czasu może pokusić się o zwiedzenie dwóch ciekawych obiektów po przejściu mostu Pont de la Concorde na Sekwanie - idziemy na południe. Pierwszy z obiektów widoczny jest na górnym zdjęciu to Pałac Burbonów - Zgromadzenie Narodowe. (na planie nr 14)
Mijamy fontannę Mórz, przechodzimy most na Sekwanie Pont de la Concorde zbudowany z kamienie zburzonej Bastylii i jesteśmy przy Pałacu Burbonów (Palais Bourbon).(na planie nr 14)
Pałac Burbonów powstał w 1722 - 1728 roku. Zbudowany został dla, córki Ludwika XIV i
Madame de Montespan, księżniczki Ludwiki Franciszki de Bourbon. Obecnie jest siedzibą Zgromadzenia Narodowego. (Assemblée Nationale)
Od strony mostu widzimy wielki trójkątny fronton, wsparty na dwunastu kolumnach. Ozdobiony jest płaskorzeźbami z roku 1842 autorstwa Jeana-Pierre Cortota.
Idąc od Pałacu Burbonów (Palais Bourbon) w lewo (ok. 400 metrów) dochodzimy do budynku Muzeum Sztuki Francuskiej XIX i XX wieku (Musée d'Orsay). (na planie nr 13)
Muzeum Orsay (Musée d'Orsay) zawiera głównie sztukę francuską z lat 1848 - 1918.
Pierwotnie w budynku mieścił się dworzec kolejowy d'Orsay zaprojektowany przez Lucien Bénarda, Lucien Magne'a i Victora Lalaouxa - otwarcie dworca nastąpiło 14 lipca 1900 roku, podczas trwania wystawy światowej.
Po 39 latach dworzec został zlikwidowany z uwagi że nie mieściły się na nim dłuższe pociągi elektryczne. Budynek był wykorzystywany jako teatr, dom aukcyjny. Miał być wyburzony, jednak stanowcze protesty społeczeństwa poskutkowały przekształceniem dawnego dworca w muzeum sztuki.
Kolekcja muzeum składa się ze zbiorów malarstwa, rzeźby, sztuki
użytkowej, fotografii i grafiki.
Istnieje także dział poświęcony sztuce
architektury, gdzie można znaleźć rysunki, projekty i modele budynków.
Wśród zbiorów malarstwa największym powodzeniem cieszą się dzieła impresjonistów i postimpresjonistów.
Obraz Auguste Renoir - Bal w Moulin de la Galette (1876r.)
W 1978
roku muzeum wpisano na listę zabytków i tym samym uniemożliwiono jego
wyburzenie. Prace nad realizacją przekształcenia w muzeum rozpoczęły się w 1979. Uroczystego otwarcia Musée d’Orsay dokonał prezydent Francois Mitterrand 1 grudnia 1986 roku. Dla zwiedzających zostało ono udostępnione 9 grudnia 1986 roku.
My przez most Passerelle Solferino wracamy na Plac Zgody (Place de la Concorde) by kontynuować dalszy spacer w kierunku muzeum w Luwrze.
Ze środka Placu Zgody patrząc tym razem w kierunku północnym, widać dwa budynki z czasów Napoleona pomiędzy którymi na drugim planie gmach kościoła św. Magdaleny (de la Madeleine).(na planie nr 15)
Do nietypowego kościoła św. Magdaleny (Eglise de la Medeleine) dochodzimy krótką uliczką Royale. Jest nietypowy, gdyż na zewnątrz nie ma żadnego krzyża.Wyposażony jest w
fasadę w stylu antycznym, podobną do pokazanego wcześniej budynku Zgromadzenia
Narodowego. Budowę rozpoczęto w 1764 roku za panowania Ludwika XV, a ukończony został w tym kształcie dopiero w 1842 roku.
Z Placu Zgody w kierunku zachodnim wychodzi najsłynniejsza dwu kilometrowa Aleja Pól Elizejskich (Avenue des Champs-Élysées), potocznie zwana les Champs Élysées (Pola Elizejskie). Aleja łączy Plac Zgody (Place de la Concorde) z Placem Charles'a De Gaulle'a (dawniej plac Gwiazdy, Place de l'Etoile), na którym znajduje się Duży Łuk Triumfalny.
Jeszcze w 1616 roku na miejscu Pól Elizejskich były pola uprawne. W roku 1640 wybudowano drogę z Luwru do Ogrodu Tuileries, a w roku 1724 do Placu Gwiazdy. Rokrocznie podczas francuskiego święta narodowego w dnia 14 lipca wzdłuż tej Alei odbywa się defilada wojskowa.
My w przeciwnym kierunku, czyli wschodnim dochodzimy do głównego wejścia Ogrodu Tuileries. (na mapie nr 3).
Na Placu Zgody, od strony ogrodu Tuileries, znajduje się duży parking
autokarowy, dlatego też większość wycieczek autokarowych z tego miejsca zaczyna spacer parkiem w kierunku Luwru. Przy ozdobnym ogrodzeniu ustawione dwa posągi konne Merkurego i Sławy.
Ogród Tuileries (Jardin des Tuileries) położony jest pomiędzy Placem Zgody (Place de la Concorde) który przed chwilą opuściliśmy, a Małym Łukiem Triumfalnym Napoleona (Arc de Triomphe du Carrousel) stającego na Placu Karuzeli tuż przed Luwrem. Po prawej stronie przylega do Sekwany.
Kiedyś w tym miejscu funkcjonowała cegielnia w której produkowano dachówki od której wywodzi się nazwa. ( tuiles - dachówka).
W XVI wieku w okolicy dzisiejszego Placu Karuzeli i Małego Łuku Triumfalnego Napoleona stał pałacyk w którym mieszkała matka Franciszka I.
W 1564 roku na jego miejscu rozpoczęto budowę wielkiego pałacu (Palace de Tuileries) dla Katarzyny Macedońskiej. Budowla zamykała Luwr od strony zachodniej.
Ogród przybrał obecny kształt około roku 1664, a wybudowany pałac stał się oficjalną rezydencją królewską.
w 1799 roku do pałacu wprowadził się Napoleon Bonaparte.
W czasie Komuny Paryskiej pałac Tuileries został spalony, a w XVIII wieku ogród pałacowy został udostępniony dla publiczności. Jest dzisiaj odwiedzany zarówno przez mieszkańców Paryża jak i turystów zdążających do Luwru. Na terenie ogrodu w oczy rzuca się duża ilość różnorodnych rzeźb, pomników.
Najchętniej obleganymi miejscami w ogrodzie są wielki oktagonalny staw z fontanną (na mapie nr 4), oraz mniejszy okrągły staw (na mapie nr 5). Wokół nich rozstawione są krzesła i leżaki najczęściej zajęte przez zmęczonych turystów.
Pomiędzy stawami szeroka aleja, po minięciu okrągłego stawu i alei Avenue du Général-Lemonnier wchodzimy do następnego ogrodu tzw. Ogrodu Karuzeli (Jardin du Carrousel) (na mapie nr 6) przy Placu Karuzeli (Place du Carrousel). Tu, w miejscu wyburzonego pałacu Tuileries znajduje się Łuk Triumfalny Karuzeli (Arc de Triomphe du Carrousel). (na mapie nr 7)
Łuk zwany również "Małym Łukiem Napoleona" został zaprojektowany i wybudowany na zlecenie cesarza Napoleona dla upamiętnienia dyplomatycznych wojskowych zwycięstw takich jak bitwa pod Austerlitz, poddanie Ulm, pokój w Preszburgu i traktaty tylżyckie.
Budowę przeprowadzono w latach 1806 - 1808. Na górze łuku były ustawione cztery konie zrabowane z fasady weneckiej bazyliki świętego Marka. W roku 1815 zostały one zwrócone Wenecji i zastąpione kwadrygą zaprojektowaną przez Francois Bosio. Po obu stronach kwadrygi stoją rzeźby zwycięstwa. Przechodząc pod łukiem znajdziemy się na placu Luwru (Place du Musée du Louvre).
Najbardziej charakterystycznym elementem tego placu jest szklana Piramida Luwru (na planie nr 9) - pod którą znajduje się główny hall wejściowy do muzeum.
Piramida ma 21,6 m wysokości i bok podstawy 35 m i składa się z 603 tafli szklanych o kształcie rombu, oraz 70 tafli szklanych o kształcie trójkątów - pomysłodawcą budowy był prezydent Francji Francois Mitterand.
Przed piramidą widoczny ołowiany pomnik konny Ludwika XIV. Po lewej stronie skrzydło pałacu noszące imię kardynała Richelieu, na wprost skrzydło Sully upamiętniające ministra finansów za rządów Henryka IV. Po prawej niewidoczne na zdjęciu skrzydło Denon upamiętniające dyrektora placówki za czasów Napoleona.
Istnieje także dział poświęcony sztuce
architektury, gdzie można znaleźć rysunki, projekty i modele budynków.
Wśród zbiorów malarstwa największym powodzeniem cieszą się dzieła impresjonistów i postimpresjonistów.
