Po
krótkim odpoczynku przy fontannie wracamy ma Plac Jana Pawła II i
głównym wejściem wchodzimy do wnętrza katedry. Wstęp bezpłatny, wolno
robić zdjęcia bez użycia lampy błyskowej.
Katedra jest
ogromna, może pomieścić 6 tys.osób. Jest kościołem 5-cio nawowym
orientowanym tzn. prezbiterium wybudowane od strony wschodniej.
Północną
i południową ścianę transeptu, znajdującego się mniej więcej w
połowie długości budowli, zdobią wielkie rozety po ok. 13 m
średnicy zdobione kolorowymi XIII wiekowymi witrażami.
Główny
ołtarz zaprojektowany przez Eugène Viollet-le-Duca pochodzi z XIX
wieku, natomiast płaskorzeźby na ścianach prezbiterium pochodzą z XIV
wieku.
Katedrę w ciągu
roku odwiedza ponad 14 milionów turystów. Pomimo zawsze pełnej turystów
katedry panuje w niej niesamowity nastrój. Zachwycają nawy wsparte na
ogromnych filarach, organy, witraże, liczne kaplice.
W katedrze znajduje
się 37 wizerunków Matki Boskiej - na zdjęciu po lewej jeden z nich,
rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem która trafiła do katedry Notre-Dame w
roku 1818.
Wokół prezbiterium
znajduje się tzw. obejście wokół ołtarza głównego. Na ścianie
przedłużeniu nawy północnej znajduje się cykl płaskorzeźb z XIII wieku
przedstawiający 14 scen z życia Jezusa od narodzenia aż do śmierci.
Natomiast po przeciwnej stronie czyli od południa cykl przedstawiający
sceny objawienia Jezusa po jego śmierci wykonany w XIV wieku.
Obecnie w Katedrze
Notre-Dame odbywają się obrzędy religijne takie jak msze, śluby,
pogrzeby znanych osobistości, oraz często koncerty organowe. My
trafiliśmy na mszę więc nie wypadało robić za dużo zdjęć.
Po wyjściu z katedry jesteśmy pełni wrażeń i przydałoby się chwilę odpocząć. Nic trudnego - kierujemy się w lewo i mostem Pont au Double opuszczamy wyspę Ile de la Cite na której zwiedzaliśmy katedrę Notre-Dame. Bezpośrednio za mostem przebiega bulwar nadrzeczny (Quari de Montebello)
Przechodzimy na drugą stronę tego bulwaru i jesteśmy w na małym ale pięknym skwerze (Square Rene Viviani). Poniżej mapka obrazująca ostatni etap spaceru.
9. Plac Jana Pawła II (Place Jean Paul II
) 10.Katedra Notre-Dame (Cathhédrale Notre-Dame de Paris) 11.
Krypta Archeologiczne (Crypte Archéologique) 12.Wejście na wieżę
Katedry
13.Skarbiec katedralny (Le trésor de
Notre-Dame) 14. Skwer przy Katedrze (Square Jean XXIII)
15. Kościół św.Juliana (Saint-Julien-le-Pauvre)
16.Kościół św.Seweryna (Eglise Saint
Sérerin) 17.Plac św.Michała (Place Saint Michel) - stacja
metra (koniec spaceru)
... skwer (Square Rene Viviani)
Skwer nazwany dla upamiętnienia francuskiego polityka czasów III Republiki Rene Viviani, premiera Francji w pierwszym roku trwania I wojny światowej.
Patrząc na górne zdjęcie trzeba przyznać że ze skweru Square Rene Viviani jest wspaniały widok na katedrę Notre-Dame. W porównaniu do tłoku i zgiełku turystów wokół katedry tu panuje błogi spokój.
Skwer jest nieregularny, dużo zieleni, ławek a na środku skweru ustawiona w roku 1995 fontanna Saint Julien, dzieło francuskiego
rzeźbiarza, Georges (1933-1997) Jeanclos. Fontanna jest symbolem legendy o świętym Julianie Szpitalniku - oto ona:
W związku z tym, szpitale, hospicja i kościoły w całej Europie przyjmowały św.Juliana na swojego patrona. Święty Julian czczony jest również w dzielnicy łacińskiej Paryża, gdzie zbudowano kościół pod jego wezwaniem – Saint Julien l'Hospitalier.
Nie wszyscy
odwiedzający skwer zauważają stare drzewo sprawiające wrażenie że się za
chwilę przewróci. Jest to akacja pochodząca z Ameryki Północnej
posadzona tu w roku 1601.
Prawdopodobnie jest to najstarsze drzewo w Paryżu, ratowane przez podtrzymujące go betonowe podpory.
Ta odmiana akacji
Robinia ma w swojej nazwie nazwisko człowieka, który ją wprowadził do
uprawy we Francji - Jean Robin. Botanik Jean Robin był dyrektorem
ogrodu
botanicznego w Paryżu, gdzie również można zobaczyć drzewa posadzone w
1636 roku.
Uważny obserwator
zauważy przy jednej z alejek fragmenty architektoniczne. Są to
oryginalne kawałki z katedry Notre-Dame zastąpione nowymi reprodukcjami
podczas renowacji katedry w XIX wieku. Opuszczamy skwer i wchodzimy do
stojącego obok kościoła Saint-Julien-le-Pauvre,
obrządku wschodniego Kościoła katolickiego.
... kościół Saint-Julien-le-Pauvre - widok od strony skweru.
... ... kościół Saint-Julien-le-Pauvre - widok od strony ulicy.
Kościół św. Juliana Biednego (Saint-Julien-le Pauvre) –
gotycki kościół z XIII w., początkowo rzymskokatolicki, obecnie
użytkowany przez społeczność melchicką.Jest jednym z najstarszych
kościołów w Paryżu.
Budowla
przechodziła różne koleje losu, wielokrotnie przebudowywana. Największe
zmiany nastąpiły w 1651 roku gdy rozebrano część nawy i dobudowano
południowo-zachodnią fasadę.
W czasie Wielkiej
Rewolucji Francuskiej budynek został przeznaczony do rozbiórki - jednak
ocalał i w pierwszej połowie XIX wieku został przeprowadzony generalny
remont. W roku 1889 został przekazany społeczności melchickiej.
Akcentem romańskim we wnętrzu budynku są głównie kolumny, z głowicami
rzeźbionymi motywami roślinnymi i masywnymi trzonami. Ikonostas został
wykonany w 1900 r. Pozbawiona ozdób fasada obiektu przypomina
wcześniejsze świątynie; jedyne zdobienia architektoniczne na niej
zastosowane to cztery doryckie pilastry po obu stronach wejścia oraz
skromna rozeta. Nad drzwiami, pozbawionymi portalu, znajduje się
tablica wywieszona po oddaniu kościoła melkitom, poświęcona jego
historii.
... kościół św. Seweryna (Église Saint Severin).
Po wyjściu z kościoła św. Juliana Biednego, po ok. 30 metrach dochodzimy do ulicy Rue Galande - skręcamy w prawo.Przechodzimy skrzyżowanie z Rue du Petit Pont i jesteśmy przy kościele św. Seweryna (Église Saint Severin). Wejście do tego kościoła od ulicy Rue des Prétres Saint Severin. (2,45 km spaceru)
Kościół św. Seweryna (Église Saint Severin) jest późnogotycką świątynią w Dzielnicy Łacińskiej Paryża.
Patron kościoła,
Św. Seweryn, był pustelnikiem żyjącym w pobliżu znajdującej się w VI
wieku na miejscu dzisiejszego kościoła kaplicy. Gdy zmarł, został w niej
pochowany. Kaplica została zniszczona przez Wikingów.
Odbudowana w XI wieku co czyni z kościoła Św. Seweryna
najstarszy tego typu obiekt na lewym brzegu Sekwany.
Ostateczną formę gotyku płomienistego kościół nabrał po przebudowie w
XV wieku. Drobne dobudowy w postaci kaplicy nastąpiły w XVII wieku.
Portal z XIII wieku, pochodzi z wyburzonego w 1837 kościoła Saint Pierre aux Boeufs na Cite (ulica d’Arcole).
Wieża zbudowana około roku 1250 a zwieńczona w roku 1487.
Najbardziej
charakterystyczne cechy późnego gotyku t0 bogato zdobione fasady, w tym
piękne gargulce odprowadzające wodę, przypory itp.
Wnętrze świątyni
jest typowo gotyckie - nawy oparte są na potężnych filarach, z których
pierwsze dwa są okrągłe, niektóre mają formę palmowych pni. Sklepienie
krzyżowo-żebrowe.
Na szczególną uwagę
zasługują witraże z XIV i XV wieku przedstawiające między innymi siedem
sakramentów oraz Drzewo Jessego w górnym oknie fasady.
Kościół św.
Seweryna był ulubionym kościołem
polskiej emigracji w XIX wieku. W bocznej nawie, w małym ołtarzyku, w
centralnej części drewnianego tryptyku wisi obraz nawiązujący
nawiązujący do pobytu polaków w tym kościele.
Jest to obraz
namalowany przez malarza romantycznego Walentego Wańkowicza będący kopią
obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej zawieszony tutaj 8 XII 1841 roku.
Obraz ofiarowany przez Andrzeja Towiańskiego.
Początkowo wisiał w
jednej z kaplic za ołtarzem głównym, w 1866 roku został przeniesiony w
obecne miejsce. Nad obrazem widać dwie tarcze z herbami Polski i Litwy.
Po wyjściu z kościoła św. Seweryna pozostaje nam krótki spacer ulicą Rue Saint Severin na plac św. Michała (Place Saint Michel) gdzie usytuowana jest fontannie św. Michała (Fontaine Saint Michel).
Kończymy wycieczkę przy fontannie św. Michała (Fontaine Saint Michel). Jest to 2,7 - 2,8 km naszego spaceru. Obok fontanny wejście do metra stacji Saint Michel.
