Po zwiedzeniu Katalonii, w szczególności Barcelony będącej głównym celem naszej wycieczki wracamy do Polski przez Francję. Jednak nie jest to jedynie przejazd autokarem - zatrzymujemy się na trzy dni w Paryżu co pozwala poznać główne atrakcje tego miasta. Między innymi odwiedziliśmy:
...nowoczesną dzielnicę La Dèfense. ... Luwr (Louvre) mający swoją siedzibę w dawnym pałacu królewskim.
... wieżę Eiffla. ... pałac i ogród Luksemburski (Palais et Jardin du Luxembourg).
... bazylikę Serca Jezusowego (Basilique du Sacrè-Coeyr) na Montmartre. kabaret Czerwony Młyn (Moulin Rouge).
Paryż (Paris) jest stolicą i największą aglomeracją Francji a tym samym skupia się w nim centrum polityczne, ekonomiczne, kulturalne i turystyczne kraju. Liczne zabytki, parki i inne atrakcje turystyczne są napotykane na każdym kroku. Miasto ma układ koncentryczny a jego osią jest Sekwana dzieląca Paryż na dwie części: prawobrzeżną (od północy) - Riwe Droite oraz lewobrzeżną (od południa) - Rive Gauche.
W tej fotorelacji zapraszam na spacer ulicami tego 2 milionowego miasta - konkretnie w okolicę jednej z większych atrakcji turystycznych tj.Katedry Marii Panny z Paryża (Kathèdrale Notre-Dame de Paris).
Proponuję rozpocząć spacer z placu przy Hotelu de Ville (Place de l'Hôtel de Ville) gdzie znajduje się stacja metra (Hotel de Ville) a zakończyć na Placu św. Michała (Place Saint Michel) gdzie znajduje się stacja metra (Saint Michel). Poniżej fragment planu metra z zaznaczonymi stacjami początku i końca trasy spaceru .
Całkowita długość proponowanej trasy pieszej to ok. 2,7 - 2,8 kilometra. Pokonując trasę można zobaczyć i zwiedzić następujące miejsca i obiekty które zaznaczyłem na planie poniżej.
1. Plac del'Hôtel de Ville - stacja metra metra (początek spaceru) 2. Hôtel de Ville 3. Wieża św.Jakuba (Tour Saint Jacques) 4. Kościół Saint-Merri (Eglise Saint-Merri) 5. Fontanna Strawińskiego (Fontaine Stravinski) 6.Centrum Pompidu (Centre Georges Pompidu)
7. Gmach Sądu (Palais de Justice) 8. Pałac Sprawiedliwości (Conciergerie) 9. Plac Jana Pawła II (Place Jean Paul II )
10.Katedra Notre-Dame (Cathhédrale Notre-Dame de Paris) 11. Krypta Archeologiczne (Crypte Archéologique) 12.Wejście na wieżę Katedry 13.Skarbiec katedralny (Le trésor de Notre-Dame) 14. Skwer przy Katedrze (Square Jean XXIII)
15. Kościół św.Juliana (Saint-Julien-le-Pauvre) 16.Kościół św.Seweryna (Eglise Saint Sérerin) 17.Plac św.Michała (Place Saint Michel) - stacja metra (koniec spaceru)
Wysiadamy z metra na stacji Hotel de Ville i wychodzimy na Plac de l'Hôtel de Ville , zwany niegdyś Placem Strajku (Place de Grčve). W oczy rzuca się masywna budowla Paryskiego Ratusza (Hôtel de ville de Paris).
Hôtel de Ville w języku francuskim znaczy ratusz – w tym wypadku siedziba
mera Paryża i rady miejskiej. Paryski Hôtel de Ville pełni funkcje
zarówno użytkowe jak i reprezentacyjne. Mieści się tu siedziba
magistratu, ale też podejmowani są ważni goście i organizowane są
uroczystości miejskie.
Po raz pierwszy Rada Miejska zebrała się w tym miejscu w 1357 roku w tzw. Domu pod Filarami (Maison aux Pilliers). W tamtym okresie obok Domu z Filarami istniał port rzeczny przeładowujący drewno i zboże. Po zlikwidowaniu portu przed siedzibą władz miejskich wybudowano reprezentacyjny plac na którym organizowano uroczystości miejskie. Plac służył również do wykonywania publicznych egzekucji. Źródła podają że do końca XVIII wieku stracono w tym miejscu ponad 40 tysięcy osób. Jak to we Francji przez ścięcie głowy gilotyną lub spalenie na stosie.
Nad głównym wejściem znajduje się zegar, a po dwóch stronach rzeźby
przedstawiające alegorię sztuki, autorstwa Laurenta Marqueste'a, i
alegorię nauki, autorstwa Jules'a Blancharda.
W XVI wieku Dom pod Filarami z uwagi na zły stan techniczny został zburzony. W jego miejsce wybudowano reprezentacyjny budynek w stylu gotycko-renesansowym.
W roku 1871 w czasie Komuny Paryskiej budynek został spalony. Budynek odremontowano w latach 1873 - 1882 w jednolitym stylu neorenesansowym nadając mu piękną fasadę ozdobioną kolumnami i rzeźbami najbardziej zasłużonych dla Paryża.
Wewnątrz znajduje się
dekorowana sala balowa Salle des Fêtes, w której mer Paryża wydaje
przyjęcia i przyjmuje ważnych gości.
Plac zdobią dwie prostokątne fontanny umieszczone na jego krótszych bokach. Tuż przy placu na rogu ulic Rue de Rivoli i Rue Renard znajduje się ogromny dom towarowy w którym można kupić wszystko - od materiałów budowlanych, elektroniki, ubrań i wystroju domu.
Po obejrzeniu placu z ratuszem ruszamy ulicą Rue de Rivoli w kierunku zachodnim. Po przejściu ok. 200 metrów dochodzimy do skweru Square de la Tour Saint Jacques. Jest to więc 0,2 km naszego spaceru.
Na tym skwerze stoi samotna wieża św.Jakuba Starszego (Tour Saint Jacques le Majeur).
W tym miejscu istniał od X wieku kościół św.Jakuba który przeszedł przebudowę w XV wieku finansowaną przez przez cech rzeźników - od tej pory był nazywany przez miejscową ludność jako Saint-Jacques de la Boucherie – św. Jakub od rzeźników.
W XVI wieku została dobudowana dzwonnica i tylko ona zachowała się do dzisiejszych czasów. Pozostała część kościoła została w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej rozebrana. Kwadratowa wieża ma wysokość 52 metry, jest wybudowana w stylu późnogotyckim i nie posiada iglicy. Na każdej ze ścian znajdują się cztery ostrołukowe
okna na dwóch poziomach, narożniki wieży udekorowane zostały płaskorzeźbami pł o motywach geometrycznych oraz figurami świętych.
Na wprost wieży od ulicy Rue de Rivoli odchodzi prostopadle ulica Rue Nicolas Flamer którą udajemy się w kierunku północnym. 0,32 km spaceru - dochodzimy do ulicy Rue des Lombarda i skręcamy w prawo. Po 50 metrach jesteśmy przy kościele Sait Meery.
Ten szesnastowieczny, późnobarokowy kościół św. Mederyka (Saint Merri) znajduje się u zbiegu ulic Saint-Martin i Cloître Saint-Merri, w bezpośrednim sąsiedztwie Centrum Pompidou. Jako jedna z
nielicznych świątyń nie doznał on poważniejszych zniszczeń w czasie rewolucji francuskiej.
Ten szesnastowieczny, późnobarokowy kościół św. Mederyka (Saint Merri) znajduje się u zbiegu ulic Saint-Martin i Cloître Saint-Merri, w bezpośrednim sąsiedztwie Centrum Pompidou. Jako jedna z
nielicznych świątyń nie doznał on poważniejszych zniszczeń w czasie rewolucji francuskiej.
W/g Wikipedii - "Kult św.Mederyka jest znany na terenie Paryża od IX w. Mederyk był opatem z Autun, który w VII w. udał się na pielgrzymkę do Paryża i zmarł wkrótce po dotarciu do celu na terenie opactwa znajdującego się
na miejscu dzisiejszego kościoła. W 884 r. został uznany za świętego
patrona prawego brzegu Sekwany (przypisywano mu cudowne ocalenie Paryża
przed Normanami i chociaż jego pełne imię brzmiało Medericus, w ludowym kulcie funkcjonował jako Merri)".
Obecny kościół św. Mederyka został wybudowany w miejscu wcześniejszego kościoła. Projekt nowego był wzorowany na paryskiej katedrze Notre-Dame, przez co był nazywany "Mała Notre-Dame". W XVII i XVIII wieku kościół przeszedł przebudowę w czasie której wprowadzono pewne elementy baroku.
Fasada budynku w odróżnieniu od katedry Notre-Dame nie posiada rozety,
lecz jedno duże okno witrażowe. Drzwi dekoruje obszerny portal. Dzwonnica kościelna pochodzi z XVIII w., zawieszony został na niej
najstarszy zachowany do naszych czasów dzwon w Paryżu, pochodzący z 1331
r. Wnętrze kościoła jest dosyć skromne, ale kiedyś było bardziej bogate gdyż w jego obrębie istniało dużo lombardów o czym świadczy pobliska ulica Rue des Lombards.
My wychodzimy z wnętrza świątyni i przechodzimy do położonego tuż obok Centrum Pompidou (Centre Georges Pompidou) a konkretnie na plac z Fontanną Strawińskiego (Fontaine Stravinski). Jesteśmy na 0,6 km naszego spaceru.
Jesteśmy na placu pomiędzy Centrum Pompidou a gotyckim kościołem kościół św. Mederyka (Saint Merri) noszącym imię Igora Strawińskiego - wybitnego awangardowego rosyjskiego kompozytora który ok. 20 lat spędził w Paryżu.
Oglądana fontanna jest dużą atrakcją Paryża, powstała w roku 1982 na zamówienie Jacques Chiraca będącego w tamtym czasie merem Paryża. Została zrealizowana wg projektu szwajcarskiego artysty Jeana Tinguely który tworzył tzw. "meta-mechanics", czyli poruszające się rzeźby mechaniczne czasami wydające dźwięki.
W samej fontannie ciągły ruch - coś się rusza, kręci, tryska woda w różnych kierunkach, strzelają migawki aparatów fotograficznych. Wokół fontanny również ruch nie mniejszy - pełno turystów, grajków, magików i ulicznych artystów.
Tuż obok "ogromna kupa złomu" tzw. Centrum Pompiou (Centre Georges Pompidou, zwany także Beaubourg, Rafineria) - muzeum sztuki współczesnej (Musée National d’Art Moderne). W budynku mieści się również biblioteka Paryża (Bibliothèque publique d’information).
Budynek powstał z inicjatywy prezydenta Francji - Georga Pompidou który podjął decyzję utworzenia centrum kulturalnego na placu Beaubourg. Budowę centrum rozpoczęto w 1972, a uroczyste otwarcie nastąpiło w 1977 roku.
Wszystkie instalacje zostały
wyprowadzone na zewnątrz i pomalowane na różne kolory, z których każdy
odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty –
instalacje elektryczne, czerwony –komunikacja, a zielony to wodociągi.
Daje to wiele możliwości aranżacji i podziału przestrzeni wewnątrz
budynku. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki
Nowoczesnej.
Wewnątrz budynku oprócz sal wystawowych znajdują się sale koncertowe, centrum muzyki i odnowy akustycznej, kino, warsztaty dla dzieci, restauracje i sklepy. Bilet wstępu normalny "Muzeum i wystawa" - 14 euro, ulgowy 11 euro. Bilet widok na Paryż - 3 euro. W każdą pierwszą niedzielę miesiąca wstęp darmowy. Otwarte od 1100 do 2100.
My wracamy ulicą Rue du Renard, przez (Place de l'Hôtel de Ville) aż do mostu Pont d'Arcole na Sekwanie. W tym miejscu jest to 1,15 km spaceru. Nie przechodzimy mostem, lecz skręcamy w prawo i wzdłuż bulwaru Viole Goorges Pompidou dochodzimy do mostu Pont Notre-Dame.(km- 1,35)
Skręcamy na most Pont Notre-Dame z którego ładnie widać Sekwanę oraz dwa charakterystyczne budynki - Gmach Sądu (Palais de Justice) i Pałac Sprawiedliwości (Conciergerie).
Mostem Pont Notre-Dame i ulicą Rue de la Cite dochodzimy do Placu Paris Notre-Dame - place Jean-Paul II, czyli "Dziedziniec Notre-Dame - Plac Jana Pawła II". Jesteśmy przed katedrą Notre-Dame (1,6 km spaceru).
Uwagi praktyczne:
Do katedry Notre Dame najlepiej dojechać z różnych miejsc Paryża metrem i tak:
- linią nr 4 - wysiadać na stacji Cite
- linią nr 1, 11 - wysiadać na stacji Hòtel de Ville
- linią nr 10 - wysiadać na stacji Maubert-Mutualitè lub Cluny-La Sorbonne
Godziny otwarcia:
- codziennie przez cały rok 0d godz. 800 do godz. 1845
- w soboty i niedziele od godz. 800 do godz. 1945
Obiekt przystosowany dla osób niepełnosprawnych.
Cena wstępu:
- wstęp do katedry bezpłatny
- na wieżę - norm. 8,5 euro, ulgowy 5,5 euro
- do skarbca - norm. 3 euro, ulgowy 2 euro
- do krypty - norm. 5 euro, ulgowy 3,5 euro
Katedra Notre-Dame de Paris jest zabytkową katedrą gotycką położona we wschodniej części wyspy Île de la Cité na Sekwanie. Jej budowę zapoczątkowano w roku 1163, a zakończono dopiero w połowie XIV wieku. Powstała w miejscu gdzie wcześniej istniały już dwa kościoły.
W katedrze Notre-Dame de Paris miały miejsce ważne wydarzenia dla historii Francji takie jak koronacja Napoleona Bonaparte na cesarza, ceremonie pogrzebowe prezydentów Francji :de Goule'a, Pompidu i Miterranda.
Jest również znana z powieści "Dzwonnik z Notre Dame" francuskiego pisarza Victora Hugo.
Zaczynamy zwiedzanie katedry z dużego placu przed wejściem głównym nazwanego Place du Parvis Notre-Dame, czyli "plac Kościelny Notre-Dame". Został zaprojektowany przez barona Georges'a Haussmanna w czasach Napoleona III dla podkreślenia pięknej fasady katedry.
Od 3 września 2006 roku plac przedkatedralny poświęcono papieżowi Janowi Pawłowi II nadając mu nową nazwę Parvis Notre-Dame - place Jean-Paul II, czyli "Dziedziniec Notre-Dame - Plac Jana Pawła II". Ciekawostką może być fakt, że w centralnej części placu znajduje się oznaczony punkt "zero" oznaczony gwiazdą z brązu z którego mierzone są odległości do wszystkich miejscowości we Francji.
Całą szerokość fasady zachodniej zajmują trzy portale, z czego środkowy jest najszerszy.
Portal lewy wybudowany w 1210 roku poświęcony jest Matce Boskiej i przedstawia sceny z jej życia.
Filar dzielący odrzwia
ozdobiony jest figurą NMP z Dzieciątkiem, w górnych częściach widać
m.in. Koronację Maryi, genealogię Maryi, Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Zaśnięcie i
Zmartwychwstanie.
Najszerszy, środkowy portal pochodzi z 1220 - 1230 roku i przedstawia sceny z Sądu Ostatecznego. Jedynie kilka fragmentów rzeźb, m.in.
postać Chrystusa w górnej części pochodzi z I połowy XIII wieku, reszta to XIX-wieczna rekonstrukcja.
Prawy portal poświęcony św. Annie powstał około 1220 roku, ale zdobiący go ostrołukowy tympanon zawiera rzeźby sprzed 1180 roku. W najwyższej części łuku znajduje się płaskorzeźba Matki Boskiej
Tronującej z Dzieciątkiem, obok niej inicjator budowy katedry – biskup Maurice de Sully i król Ludwik VII
w otoczeniu aniołów.
Nad portalami wejściowymi znajduje się pas Galerii Królów Izraela i Judy z 28 figurami, wyżej ażurowa galeria ozdobiona wielką rozetą. Ponad tym wszystkim górują dwie prostokątne wieże o wysokości 69 metrów. W czasie rewolucji francuskiej posągi z portali i Galerii Królów Izraela i Judy zostały zniszczone przez rewolucjonistów - zostały mylnie wzięte za rzeźby królów Francji.
Nie mniej okazała jest południowa fasada wzdłuż obecnie istniejącego Placu Jana XXIII, gdzie obecnie znajduje się ogród z fontanną - są ławki gdzie można chwilę w spokoju odpocząć od gwarnego tłumu turystów chętnych do zwiedzenia katedry. Wchodzi się przez małą furtkę po prawej stronie katedry.
Po wejściu furtką, po lewej stronie stoi pomnik św. Jana Pawła II (Saint Jean-Paul II) upamiętniający jego urodziny (18-05-1920) oraz śmierć (02-04-2005) - widoczny na górnym zdjęciu.
Południowa absyda jest najbardziej rozbudowana architektonicznie - widać potężne przypory podtrzymujące ścianę nawy. Nad portalem św.Szczepana dwie rozety - większa ma średnicę 13 metrów.
Jak widać katedra jest imponująca - ma 130 metrów długości, 48 metrów szerokości, wysokość sklepienia w nawie głównej przekracza 35 metrów.
Iglica z drewna obitego blachą ma 40 metrów wysokości, do tego dwie wieże o wysokości 70 metrów w których umieszczone są dzwony. W czasie rewolucji francuskiej 20 dzwonów wiszących na wieżach zostało przetopionych na dzieła armatnie. W roku 2013, z okazji 850- lecia Katedry odlano 9 nowych dzwonów które w dniu 23 marca 2013 umieszczono na dzwonnicach.
Nowe dzwony z odlewni Comille Havard z miejscowości Viledieu-les-Poeles w Normandii zawisły na wieży północnej, są to: ważący 4,1 tony Gabriel, Anne-Genevieve (3,4 t), Denis (2,5 t),
Marcel (1,9 t), Etienne (1,5 t), Benoit Joseph (1,3 t), Maurice (1 t)
i Jean-Marie (782 kg).
Natomiast największy i najcięższy Marie (6 t) odlany w królewskiej odlewni Eijsbouts w Holandii,
zawisł na wieży południowej, obok ważącego 13,2 tony
XVII-wiecznego burdonowego dzwonu nazywanego Emmanuelem, który jako
jedyny przetrwał rewolucję francuską.
Po krótkim odpoczynku przy fontannie wracamy ma Plac Jana Pawła II i głównym wejściem wchodzimy do wnętrza katedry. Wstęp bezpłatny, wolno robić zdjęcia bez użycia lampy błyskowej.
