GRECJA - Peloponez.
Część I - Korynt.
Wycieczka z dnia 19 września 2017
Po
dosyć intensywnym zwiedzaniu Aten i późnym położeniu się do
hotelowego łóżka nie było nam dane długo odpoczywać.
Zjadamy
śniadanie i ruszamy w kierunku półwyspu Peloponez a w planie mamy
odwiedzenie dalszych starożytnych zabytków – między innymi w
miejscowości:
- Mykeny - twierdza mykeńska, pałac Agamemnona, Skarbiec Atreusza, Brama Lwic, lokalne muzeum, mury cyklopowe
- Korynt – świątynia Apollina,
Agora koryncka
- Epidaurus – teatr z IV wieku
p.n.e
- Nafplio – pierwsza stolica
niepodległej Grecji z ogromną twierdzą
Po
przejechaniu pierwszych 75 km wypada zrobić kilkuminutowy postój
przy mijanym Kanale Korynckim.
łączącym Zatokę Koryncką na Morzu
Jońskim z Zatoką Sarońską na Morzu Egejskim.
Kanał skraca drogę
statków o ok. 400 km gdyż nie trzeba opływać Peloponezu.
Historia
budowy kanału jest bardzo ciekawa i sięga 625 – 585 r. p.n.e.
kiedy to Periandor władca Koryntu miał pomysł przekopania
przesmyku pomiędzy dwoma morzami – z powodu braku środków był
to jedynie pomysł.
W
roku 31 - 68 ery nowożytnej Neron rozpoczął budowę lecz i ta
została przerwana z powodu jego śmierci.
W
XIX wieku, po uzyskaniu niepodległości Grecji sprawa powtórnie
wróciła, jednak dopiero w roku 1882 przystąpiono do rozpoczęcia
budowy kanału. Czas uciekał, roboty trwały a koszty rosły –
zmieniali się wykonawcy. Robotę dokończyła firma „Greckie
Przedsiębiorstwo Kanału Korynckiego” w roku 1893 a całkowity
koszt wyniósł 60 mln franków francuskich przy założonych
początkowo 24 mln franków. Ceremonia otwarcia odbyła się w
sierpniu 1893 roku, chociaż do użytku oddano go w styczniu 1893
roku
Kanał
biegnie w linii proste a Całkowita długość wynosi 6343 metry,
szerokość 24,6 na poziomie wody, głębokość 8m, wysokość ścian
– 80 m.. Obecnie w kanale pływają głównie statki turystyczne.
Oglądany kanał z mostu robi duże wrażenie. Tablice przy kanale
upamiętniają inżynierów pracujących przy budowie.
Otwarcie Kanału Korynckiego
(1893). fot. obrazu Konstantinosa Volanakisa Wikimedia Commons
W
tej fotorelacji odwiedzimy miasto Korynt na półwyspie Peloponez,
ulokowane przy ujściu Kanału Korynckiego do Morza Jońskiego. A
właściwie to zwiedzimy tzw. Stary Korynt (starożytny) oddalony o
ok. 5 km od Koryntu współczesnego w którym jest port. Jakie
budowle znajdowały się w starożytnym Koryncie pokazuje planik
poniżej.
1. Współczesny stadion piłkarski
2. Teatr starożytny
3. Odeon
4. Świątynia Apollina
5. Zbiornik na wodę
6. Świątynia
7. Stoa Filipa Macedońskiego
8. Muzeum Archeologiczne Koryntu
9. Świątynia
10.Świątynia i taras
11. AGORA
12. Sklepy centralne
13. Stoa południowa
14. Bazylika południowa
15. Bazylika Julii
16. Studnia Peirene
17. Budynek Apolla
18. Bazylika LachaionRoad
19. Droga Lechońska
20. Łaźnie Eyrykles
21. Rynek na północ od Bazyliki
22. Stoa północna
23. Parking
Uwagi
praktyczne
Wejście
na teren starożytnego Koryntu jest płatne: bilet normalny – 8
euro; bilet ulgowy przysługujący seniorom od 65 lat i młodzieży
do 18 lat oraz studentom – 4 euro. Bilet ulgowy za okazaniem dowodu
lub legitymacji.
Od
roku 1896 w starożytnym Koryncie prowadzone są prace archeologiczne
na podstawie których twierdzi się, że najstarsze ślady osadnictwa
na tym terenie pochodzą z V tysiąclecia p.n.e., a miasto było już
ufortyfikowane w czasach mykeńskich.
Największy
rozkwit nastąpił w VII wieku p.n.e., zaś niemal całkowitemu
zniszczeniu przez Rzymian uległ w 146 roku p.n.e. Dopiero w 44
roku p.n.e. za pza Juliusza Cezara nastąpiły początki jego
odbudowy i stał się stolicą rzymskiej kolonii dla weteranów
wojennych i wyzwolonych niewolników.
Z
czasem obok osadników rzymskich zamieszkała tu również ludność
grecka. W tym czasie Korynt stał się jednym z większych miast
świata – szacuje się że zamieszkiwało tu ok. 100 tysięcy
mieszkańców co przy innych miastach Imperium Rzymskiego mających
10 do 20 tysięcy mieszkańców stawiało go po Rzymie na drugim
miejscu.
W
latach 375, 521 i 1858 starożytny Korynt został zniszczony przez
trzęsienia ziemi. Obecnie na skutek zniszczeń wojennych, rabunku
dzieł sztuki, trzęsień ziemi możemy jedynie oglądać
pozostałości odkopanych ruin.
Zaraz
po wejściu na ogrodzony teren starożytnego Koryntu widać potężny
zbiornik na wodę w formie dużej kostki o wymiarach 15x14 metrów
wykonany ze skały wapiennej.
Wewnątrz
miał cztery duże komory z których woda była rozprowadzana do
mniejszych zbiorników na terenie miasta. Całkowita pojemność tych
zbiorników wynosiła 527 m sześcienne. Na północnej elewacji
zbiornika prawdopodobnie znajdował się dorycki fryz.

Na
południe od zbiornika znajduje się budynek Muzeum Archeologicznego
w którym zgromadzono eksponaty odnalezione w czasie prac
archeologicznych na terenie Koryntu jak i okolicy. Bilet wykupiony w
kasie upoważnia również do wstępu do Muzeum.
W
starożytnym Koryncie centrum życia publicznego i politycznego
skupiało się na głównym placu miasta zwanym agorą. W tym
przypadku był to ogromny plac o wymiarach 65 x 165 metrów. Na nim
zbiegały się drogi prowadzące do portów nad Morzem Egejskim i
Jońskim oraz miast leżących nad tymi morzami.
W
uliczkach agory mieściły się sklepy i magazyny różnych branż,
urzędy i instytucje państwowe, ogromne świątynie. W południowej
części agory stał ogromny piętrowy budynek (stoa) o
wymiarach 163 x 24 metry ufundowany przez Filipa Macedońskiego.
Zewnętrzną stronę budynku tworzyły 71 kolumn doryckich .
Oglądając dzisiejsze odkopane pozostałości świątyń Apollina,
Oktawii, Tyche, Panteonu, bazyliki, synagogi, sklepów, teatru trudno
wyobrazić sobie całość tego miejsca.
Za
budynkiem muzeum ma zachód od Forum odtworzono małe fragmenty
świątyni (na planie oznaczone Temple E nr 9).
Była bardzo duża –
nie udało się jednoznacznie ustalić dla jakiego bóstwa została
wybudowana. Odnalezione fragmenty budowli są prezentowane w uliczce
po wschodniej stronie Muzeum.
O
strony wschodniej świątyni dobrze widoczne pozostałości tzw.
sklepów zachodnich Agory oraz doskonały widok na wzgórze
Akrokorynt.
Akrokorynt
jest wzgórzem wznoszącym się na wysokość 575 metrów n.p.m
będącym kiedyś akropolem położonego u jego stóp starożytnego
Koryntu. Na wzgórzu istniała kiedyś świątynia Afrodyty znana z
sakralnej prostytucji uprawianej w przyświątynnych budynkach przez
kapłanki.
Źródła
podają, że trudniło się tym ok. 1000 kapłanek i stąd wywodzi
się powiedzenie „Córy Koryntu”.
Dzisiaj
po świątyni pozostały na jednym z dwóch szczytów Akroryntu
jedynie fundamenty. W czasach starożytnych na wzgórzu istniała
twierdza, a pierwsze umocnienia powstały w VI wieku p.n.e. Twierdza
była wielokrotnie rozbudowywana przez Greków, Rzymian i
Bizantyjczyków. Do dzisiaj zachowały się mury obronne, które
widać zwiedzając Korynt.
Najlepiej
zachowaną budowlą w Koryncie są pozostałości doryckiej Świątyni
Apollina której budowa jest datowana na lata 570 a 540 rok p.n.e.
Świątynia
została wybudowana w miejscu pierwszej świątyni z roku 680 p.n.e.
która spłonęła. Nowa świątynia była ogromna - miała 15
kolumn na dłuższym boku i 6 na krótszym. Do czasów dzisiejszych
zachowało się w pierwotnym miejscu 7 kolumn.
W
północno-wschodnim narożniku agory znajdowała się studnia zwana
Peirene zasilana wodami wypływającymi ze wzniesienia Akrokorynt. Ze
źródła woda była doprowadzona do marmurowego zbiornika (który
widzieliśmy wchodząc na teren) i dopiero z niego była
rozprowadzana do wszystkich budowli.
W
mitologii źródło Peirene było miejscem zamieszkiwania
skrzydlatego konia Pegaza zrodzonego z krwi Meduzy, która trysnęła
po odcięciu jej głowy przez Perseusza.
Przy źródle odnalazł go
heros Bellerofont i poskromił go przy pomocy złotego wędzidła
otrzymanego od Ateny. Przy pomocy Pegaza pokonał Chimerę.
Przy
próbie wzniesienia się na Pegazie na szczyt Olimpu został zrucony
przez Zeusa z rumaka, a Pegaz od tego momentu służył wiernie
Zeusowi przynosząc na jego zawołanie błyskawice i grzmoty. Pegaz
będąc śmiertelnikiem, za zasługi dla Zeusa w ostatnim dniu
swojego życia został wyniesiony na nieboskłon jako konstelacja
gwiezdna Pegaz.
Tuż
obok studni Peirene znajdowała się reprezentacyjna brama
(propyleje) przypominająca rzymski łuk tryufalny. Brama dokładnie
stała pomiędzy agorą a dobrze zachowaną do dzisiaj drogą
prowadzącą do portu Lechajon.

Droga
wyłożona była płytami marmurowymi i miała 7,5 m szerokości. Po
obu stronach drogi znajdował się rzymski portyk. Idąc do portu, po
prawej stronie drogi bezpośrednio za studnią Peirene znajdował się
okręg święty Apollina (perbolos) a następnie słynne łaźnie
Euryklesa przy których stały posągi Posejdona,Artemidy
,Bellerofonta i Pegaza.