GRECJA - Peloponez. 

Część I - Korynt.

                              Wycieczka z dnia 19 września 2017     

Po przejechaniu pierwszych 75 km wypada zrobić kilkuminutowy postój przy mijanym Kanale Korynckim.

 

łączącym Zatokę Koryncką na Morzu Jońskim z Zatoką Sarońską na Morzu Egejskim.

Kanał skraca drogę statków o ok. 400 km gdyż nie trzeba opływać Peloponezu.

 

    

Historia budowy kanału jest bardzo ciekawa i sięga 625 – 585 r. p.n.e. kiedy to Periandor władca Koryntu miał pomysł przekopania przesmyku pomiędzy dwoma morzami – z powodu braku środków był to jedynie pomysł.

W roku 31 - 68 ery nowożytnej Neron rozpoczął budowę lecz i ta została przerwana z powodu jego śmierci.

 

W XIX wieku, po uzyskaniu niepodległości Grecji sprawa powtórnie wróciła, jednak dopiero w roku 1882 przystąpiono do rozpoczęcia budowy kanału. Czas uciekał, roboty trwały a koszty rosły – zmieniali się wykonawcy. Robotę dokończyła firma „Greckie Przedsiębiorstwo Kanału Korynckiego” w roku 1893 a całkowity koszt wyniósł 60 mln franków francuskich przy założonych początkowo 24 mln franków. Ceremonia otwarcia odbyła się w sierpniu 1893 roku, chociaż do użytku oddano go w styczniu 1893 roku

Kanał biegnie w linii proste a Całkowita długość wynosi 6343 metry, szerokość 24,6 na poziomie wody, głębokość 8m, wysokość ścian – 80 m.. Obecnie w kanale pływają głównie statki turystyczne. Oglądany kanał z mostu robi duże wrażenie. Tablice przy kanale upamiętniają inżynierów pracujących przy budowie.

 

Otwarcie Kanału Korynckiego (1893). fot. obrazu Konstantinosa Volanakisa Wikimedia Commons 

W tej fotorelacji odwiedzimy miasto Korynt na półwyspie Peloponez, ulokowane przy ujściu Kanału Korynckiego do Morza Jońskiego. A właściwie to zwiedzimy tzw. Stary Korynt (starożytny) oddalony o ok. 5 km od Koryntu współczesnego w którym jest port.  Jakie budowle znajdowały się w starożytnym Koryncie pokazuje planik poniżej.

 

1. Współczesny stadion piłkarski

2. Teatr starożytny

3. Odeon

4. Świątynia Apollina

5. Zbiornik na wodę

6. Świątynia

7. Stoa Filipa Macedońskiego

8. Muzeum Archeologiczne Koryntu

9. Świątynia

10.Świątynia i taras

11. AGORA

12. Sklepy centralne

13. Stoa południowa

14. Bazylika południowa

15. Bazylika Julii

16. Studnia Peirene

17. Budynek Apolla

18. Bazylika LachaionRoad

19. Droga Lechońska

20. Łaźnie Eyrykles

21. Rynek na północ od Bazyliki

22. Stoa północna

23. Parking

 

Uwagi praktyczne

Wejście na teren starożytnego Koryntu jest płatne: bilet normalny – 8 euro; bilet ulgowy przysługujący seniorom od 65 lat i młodzieży do 18 lat oraz studentom – 4 euro. Bilet ulgowy za okazaniem dowodu lub legitymacji.

Od roku 1896 w starożytnym Koryncie prowadzone są prace archeologiczne na podstawie których twierdzi się, że najstarsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z V tysiąclecia p.n.e., a miasto było już ufortyfikowane w czasach mykeńskich.

Największy rozkwit nastąpił w VII wieku p.n.e., zaś niemal całkowitemu zniszczeniu przez Rzymian uległ w 146 roku p.n.e. Dopiero w 44 roku p.n.e. za pza Juliusza Cezara nastąpiły początki jego odbudowy i stał się stolicą rzymskiej kolonii dla weteranów wojennych i wyzwolonych niewolników.

Z czasem obok osadników rzymskich zamieszkała tu również ludność grecka. W tym czasie Korynt stał się jednym z większych miast świata – szacuje się że zamieszkiwało tu ok. 100 tysięcy mieszkańców co przy innych miastach Imperium Rzymskiego mających 10 do 20 tysięcy mieszkańców stawiało go po Rzymie na drugim miejscu.

 

W latach 375, 521 i 1858 starożytny Korynt został zniszczony przez trzęsienia ziemi. Obecnie na skutek zniszczeń wojennych, rabunku dzieł sztuki, trzęsień ziemi możemy jedynie oglądać pozostałości odkopanych ruin.

Zaraz po wejściu na ogrodzony teren starożytnego Koryntu widać potężny zbiornik na wodę w formie dużej kostki o wymiarach 15x14 metrów wykonany ze skały wapiennej.

 

    

Wewnątrz miał cztery duże komory z których woda była rozprowadzana do mniejszych zbiorników na terenie miasta. Całkowita pojemność tych zbiorników wynosiła 527 m sześcienne. Na północnej elewacji zbiornika prawdopodobnie znajdował się dorycki fryz.

 

Na południe od zbiornika znajduje się budynek Muzeum Archeologicznego w którym zgromadzono eksponaty odnalezione w czasie prac archeologicznych na terenie Koryntu jak i okolicy. Bilet wykupiony w kasie upoważnia również do wstępu do Muzeum.

W starożytnym Koryncie centrum życia publicznego i politycznego skupiało się na głównym placu miasta zwanym agorą. W tym przypadku był to ogromny plac o wymiarach 65 x 165 metrów. Na nim zbiegały się drogi prowadzące do portów nad Morzem Egejskim i Jońskim oraz miast leżących nad tymi morzami.

 

W uliczkach agory mieściły się sklepy i magazyny różnych branż, urzędy i instytucje państwowe, ogromne świątynie. W południowej części agory stał ogromny piętrowy budynek (stoa) o wymiarach 163 x 24 metry ufundowany przez Filipa Macedońskiego. Zewnętrzną stronę budynku tworzyły 71 kolumn doryckich . Oglądając dzisiejsze odkopane pozostałości świątyń Apollina, Oktawii, Tyche, Panteonu, bazyliki, synagogi, sklepów, teatru trudno wyobrazić sobie całość tego miejsca.

 

Za budynkiem muzeum ma zachód od Forum odtworzono małe fragmenty świątyni (na planie oznaczone Temple E nr 9).

 

  

 

Była bardzo duża – nie udało się jednoznacznie ustalić dla jakiego bóstwa została wybudowana. Odnalezione fragmenty budowli są prezentowane w uliczce po wschodniej stronie Muzeum.

 

O strony wschodniej świątyni dobrze widoczne pozostałości tzw. sklepów zachodnich Agory oraz doskonały widok na wzgórze Akrokorynt.

Akrokorynt jest wzgórzem wznoszącym się na wysokość 575 metrów n.p.m będącym kiedyś akropolem położonego u jego stóp starożytnego Koryntu. Na wzgórzu istniała kiedyś świątynia Afrodyty znana z sakralnej prostytucji uprawianej w przyświątynnych budynkach przez kapłanki.

Źródła podają, że trudniło się tym ok. 1000 kapłanek i stąd wywodzi się powiedzenie „Córy Koryntu”.

Dzisiaj po świątyni pozostały na jednym z dwóch szczytów Akroryntu jedynie fundamenty. W czasach starożytnych na wzgórzu istniała twierdza, a pierwsze umocnienia powstały w VI wieku p.n.e. Twierdza była wielokrotnie rozbudowywana przez Greków, Rzymian i Bizantyjczyków. Do dzisiaj zachowały się mury obronne, które widać zwiedzając Korynt.

 

Najlepiej zachowaną budowlą w Koryncie są pozostałości doryckiej Świątyni Apollina której budowa jest datowana na lata 570 a 540 rok p.n.e.

 

Świątynia została wybudowana w miejscu pierwszej świątyni z roku 680 p.n.e. która spłonęła. Nowa świątynia była ogromna - miała 15 kolumn na dłuższym boku i 6 na krótszym. Do czasów dzisiejszych zachowało się w pierwotnym miejscu 7 kolumn.

 

W północno-wschodnim narożniku agory znajdowała się studnia zwana Peirene zasilana wodami wypływającymi ze wzniesienia Akrokorynt. Ze źródła woda była doprowadzona do marmurowego zbiornika (który widzieliśmy wchodząc na teren) i dopiero z niego była rozprowadzana do wszystkich budowli.

 

W mitologii źródło Peirene było miejscem zamieszkiwania skrzydlatego konia Pegaza zrodzonego z krwi Meduzy, która trysnęła po odcięciu jej głowy przez Perseusza.

 

Przy źródle odnalazł go heros Bellerofont i poskromił go przy pomocy złotego wędzidła otrzymanego od Ateny. Przy pomocy Pegaza pokonał Chimerę.

 

   

 

Przy próbie wzniesienia się na Pegazie na szczyt Olimpu został zrucony przez Zeusa z rumaka, a Pegaz od tego momentu służył wiernie Zeusowi przynosząc na jego zawołanie błyskawice i grzmoty. Pegaz będąc śmiertelnikiem, za zasługi dla Zeusa w ostatnim dniu swojego życia został wyniesiony na nieboskłon jako konstelacja gwiezdna Pegaz.

Tuż obok studni Peirene znajdowała się reprezentacyjna brama (propyleje) przypominająca rzymski łuk tryufalny. Brama dokładnie stała pomiędzy agorą a dobrze zachowaną do dzisiaj drogą prowadzącą do portu Lechajon.

Droga wyłożona była płytami marmurowymi i miała 7,5 m szerokości. Po obu stronach drogi znajdował się rzymski portyk. Idąc do portu, po prawej stronie drogi bezpośrednio za studnią Peirene znajdował się okręg święty Apollina (perbolos) a następnie słynne łaźnie Euryklesa przy których stały posągi Posejdona,Artemidy ,Bellerofonta i Pegaza.