W części I i II przygody w Nafplio spacerowaliśmy urokliwymi uliczkami tego miasteczka leżącego nad Zatoką Argolidzką i będącego w latach 1827 – 1834 pierwszą stolicą niepodległego państwa greckiego.

 

Fotorelację z części I i II można obejrzeć tu:

 

1.  >Grecja - Peloponez. Nafplio cz. 1. 

 

2.   >Grecja - Peloponez. Nafplio cz. 2. 

 

 

 

W tej fotorelacji pokażę zdjęcia trzech twierdz (fortów) otaczających stare miasto Nafplio – Palamidi i Acronauplia, obie od strony lądu oraz twierdzę na wysepce Bourtzi od strony morza. A tak wyglądają one na zdjęciach.

 

 

 

 

 

 

 

 

Poniżej planik z zaznaczonymi obiektami które odwiedzimy.

 

 

Zaczynamy spacer spod Bramy Lądowej (oznaczonej na planie nr 1) wybudowanej w 1708 roku w miejscu dawnej bramy z okresu weneckiej okupacji – więcej o tym obiekcie w fotorelacji cz.1.

 

My przechodzimy w kierunku kawiarenki i po przejściu jezdni jesteśmy przy jednym z dwóch wejść na wzgórze Palamidi.

 

   

 

Wejście (na planie oznaczone nr 2) jest dobrze oznaczone a charakterystyczne schody prowadzą do fortu Palamidi.

Wejście schodami jest trochę uciążliwe, ale trud wynagradzają piękne widoki. Im wyżej podchodzimy tym widoki są coraz obszerniejsze. Na całe szczęście schody są w dobrym stanie i każdy może podchodzić według swojego tempa.

 

Schodów jest podobno 913 stopni – ja ich nie liczyłem. Piszę podobno, gdyż inne źródła podają nawet 1000. Prawdopodobnie jedni liczą schody do budynku kasy inni do ostatniego bastionu na szczycie.

Uwagi praktyczne:

• kasa biletowa znajduje się dosyć wysoko – powiedzmy po pokonaniu ok. 900 stopni

• bilet wstępu w 2017 roku: normalny 8 euro, ulgowy 4 euro

• kto nie ma chęci podchodzić schodami ma możliwość dojechania samochodem na szczyt (ok. 4 km). Od Bramy Lądowej należy jechać ulicą 25 Marca i po przejechaniu 2,3 km skręcić na skrzyżowaniu w prawo. Znajduje się tam parking i druga kasa.

Ja jednak zachęcam do podejścia schodami z uwagi na ładne widoki – oto kilka zdjęć zrobionych z podejścia schodami.

 

Podchodząc schodami, pierwszym mijanym umocnieniem po lewej stronie jest bastion Robert, natomiast po prawej stronie znajdują się pozostałości zamku Palamidi – na planie oznaczone nr 5.

 

 

 

Poniżej tego zamku znajdują się stare kryte schody które kiedyś wprowadzały do twierdzy Palamidi – obecnie nie są udostępnione dla turystów.

 

      

 

My podchodzimy schodami które były zbudowane podczas rządów Ottona przez więźniów, przetrzymywanych w Palamidi pod nadzorem bawarskiej armii.

 

 

Podczas podchodzenia schodami na okolicznych skałach można zauważyć ciekawe roślinki które zawsze kuszą mnie abym je fotografował.

 

Wracamy jednak do głównego celu naszego spaceru jakim jest twierdza Palamidi leżąca na wzgórzu na wysokości ok. 216 metrów n.p.m.

Gdy podchodząc schodami zobaczymy bramę wejściową do bastionu św. Andrzeja (Bastion Agios Andreas – na planie oznaczony nr 6) jest to znak że kończymy najbardziej uciążliwy fragment podejścia i zaczynamy zwiedzanie wnętrza twierdzy otoczone murami i bastionami.

 

Tuż za bramą znajduje się kasa biletowa i toalety. W tym miejscu należy podjąć ostateczną decyzję, czy kupujemy bilet za 8 euro i zwiedzamy cały fort, czy poprzestajemy na widokach ze schodów i wracamy do Nafplio.

 

 

Potężne fortyfikacje Palamidi zostały wzniesione przez Wenecjan podczas okupacji miasta w latach 1686 – 1714. Już w rok później twierdza przeszła pod zarząd Turków osmańskich którzy tu panowali aż do odzyskania niepodległości Grecji (1822r.).

 

   

 

Biorąc pod uwagę wielkość twierdzy była ona zrealizowana w bardzo krótkim czasie.

 

Całe założenie zaprojektowane przez inżynierów Giaxich i Lasalle opierało się na budowie kilku samowystarczalnych bastionów jeden za drugim wzajemnie się wspierających otoczonych murem.

 

Ogółem wybudowano osiem bastionów którym Wenecjanie nadali imiona swoich przywódców.

 

Po zdobyciu przez Greków w dniu 29-30 listopada 1822 roku twierdzy bastiony otrzymały imiona ważnych postaci dla państwa greckiego między innymi: św. Andrzeja, Leonidasa, Espameinondasa, Achillesa, Miltiadesa, Temistoklesa, Philhellenea, Roberta.

 

Pierwszym za kasą jest bastion św. Andrzeja (Bastion Agios Andreas)pierwotnie św. Gerarda - na planie oznaczony nr 6. Bastion św. Andrzeja był centralnym bastionem pełniącym rolę głównej kwatery i był najlepiej wyposażony.

 

W nim znajduje się kaplica św. Andrzeja (Agios Andreaans) – na planie oznaczona nr 7.

 

Została zbudowana w 1712 roku przez Augustyna Sagredo. Pierwotnie był to bastion i kaplica św. Gerarda i dopiero w 1822 roku został przemianowany na św. Andrzeja.

 

    

 

Obecnie kaplica jest przynależna do parafii św. Jerzego, a w ostatnią niedzielę listopada każdego roku idzie do niej procesja upamiętniająca rocznicę wyzwolenia miasta spod okupacji tureckiej. Ten dzień upamiętnia wyzwolenie miasta z pod okupacji Turków dokonane przez powstańców greckich pod wodzą Stoikosa Stajkopoulusa.

 

Wyzwolenie miasta nastąpiło właśnie od zdobycia twierdzy Palamidi i oczyszczenia z gruzu kaplicy.

 

    

 

Z tarasu bastionu św. Andrzeja rozciąga się  wspaniały widok w kierunku północno-wschodnim tj. na nowoczesną część Nafplio.

 

 

 

 

To co pokazałem to jedynie jeden bastion, trudno sobie wyobrazić że takich jest jeszcze siedem – położone jeden za drugim i wspinające się coraz wyżej na zbocze Palamidi.

 

Bastiony Aghiosa Andreasa, Leonidasa, Miltiadisa, Roberta, Temistoklesa i Achillesa zostały wybudowane w czasie panowania Wenecjan. Natomiast bastion Epameinondas został ukończony w czasie tureckiej okupacji, a bastion Fokion został zbudowany w całości przez Turków.

 

    

 

 

 

 

 

Patrząc na pozostałości fortyfikacji trzeba sobie uzmysłowić jak trudno było je zdobyć w czasach ich świetności i dawniejszej technice wojskowej.

 

Po raz pierwszy udało się to Turkom w1717 roku, oraz oddziałom powstańców greckich dowodzonych przez Staikosa Staikopoulosa w nocy z 29 na 30 listopada 1822 roku.

 

   

 

Bezpośrednio po zdobyciu przez powstańców Palamidi, kaplica św. Gerarda w bastionie św. Andrzeja została odgruzowana i odbyła się msza dziękczynna – kaplica została konsekrowana na apostoła św. Andrzeja.

Corocznie w dniu 30 listopada dla upamiętnienie rocznicy wyzwolenia miasta w kaplicy odprawiana jest uroczysta msza święta.

 

 

W swojej historii twierdza służyła jako więzienie - w 1833 roku. za czasów regencji kiedy król Otto był jeszcze nieletni w twierdzy więziony był jeden z przywódców rewolucji Theodoros Kolokotronis.

 

Natomiast w baszcie Miltiadis w latach 1840 -1926 znajdowało się więzienie dla skazanych za ciężkie przestępstwa.

 

    

 

 

 

Patrząc na wzgórze z perspektywy miasta twierdza nie wydaje się tak duża jak jest w rzeczywistości. Wytłumaczenie jest prosta – patrząc z dołu widać jedynie część twierdzy Palamidi.

 

Całe fortyfikacje są wybudowane na wzgórzu wzdłuż osi wschód -zachód i przechodzą przez szczyt wzgórza na przeciwległe niewidoczne z miasta zbocze.

 

    

 

 

Chcąc obejść wszystkie bastiony trzeba poświęcić co najmniej 2 godziny, plus czas podejścia schodami z miasta do kasy przy bastionie św. Andrzeja. Do przejścia jest ok. 1000 schodów a czas podejścia każdy musi dostosować do swoich możliwości.

 

Kto jest leniwy, ma mało czasu lub po prostu nie jest w stanie podejść schodami może na wzgórze dojechać własnym samochodem lub taksówką. Asfaltowa droga okrąża wzgórze i doprowadza na parking (oznaczony na planie nr 13) przy bastionie Epameinondas (oznaczonym na planie nr 11) w którym znajduje się wejście górne i kasa biletowa (oznaczona nr 12)

Zdjęcie nr 2597 (700) kasa w bastionie Epameinondas oraz tekst i zdjęcie parkingu nr 2601 (590x590)

Na zdjęciu widoczny parking górny przy bastionie Epameinondas. Na drugim planie widoczny bastion Achillesa (na planie oznaczony nr 14) oraz bastion Fokion (na planie oznaczony nr 15).

 

    

 

Jak widać na zdjęciach twierdza jest ogromna, pełna zakamarków, schodów, ramp które wydają się nie mieć końca. Co chwila ukazuje się coś nowego – a to nowy bastion, nowy korytarz czy nowe przejście murami.

 

Czym wyżej wejdziemy tym szersze widoki we wszystkie strony. Nie sposób na zdjęciach pokazać wszystkiego, ale myślę że te pokazane powinny zachęcić do odwiedzenia Palamidi. Na koniec wizyty na Palamidi kilka widoków okolic.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schodząc z powrotem doskonale widać drugą twierdzę zwaną Acronauplia ulokowaną na cyplu u którego podstawy rozlokowało się Stare Miasto Nafplio.

 

 

Po zejściu schodami z Palamidi skręcamy na lewo, mijamy po prawej stronie bastion Grimadi i dochodzimy do parkingu na Placu Arvanita.

Z parkingu droga asfaltowa wprowadza nas na wzgórze Acronauplia – po lewej stronie pierwsze dwa bastiony zbudowane przez Wenecjan.

 

   

 

Pierwszy to dobrze zachowany bastion Grimani (na planie oznaczony nr 17) zbudowany w 1706 roku, a zaraz za nim Castel Toro (na planie oznaczony nr 19) wzniesiony w 1450 roku.

 

 

Z Castel Toro do dzisiaj zachowała się jedynie niewielka część murów w okolicy drugiego wejścia(na planie oznaczone nr 21) którego reszta murów i umocnień została wyburzona w roku 1970-71 podczas budowy hotelu „Xenia Pallas” - dzisiaj nieczynnego i popadającego w ruinę.

 

 

Ta część murów od strony kościoła katolickiego jest w dalszym ciągu w niezłym stanie – podziwiać możemy okrągłą wieżę w stylu renesansu z pięknymi blankami.

 

Jej wygląd ukształtował się podczas pierwszej weneckiej okupacji, a dokładniej w roku 1470 podczas dowództwa Vettore Pasqualigo, kiedy to Wenecjanie zagrożeni najazdem Turków przystąpili do napraw i rozbudowy fortyfikacji Acronauplia, pod nadzorem ważnego inżyniera tamtych czasów, Antonio Gambello.

 

    

 

 

Mijając opuszczony hotel dochodzimy do części wzgórza której fortyfikacje powstały za okupacji Franków – to te na zachód od Castel Toro. W latach 1210-1212, kiedy Frankowie najechali na miasto, podzielili Acronauplia na dwie części – zwane zamkami. Pomiędzy zamkami wybudowali mur. W zamku wschodnim zwanym Castello dei Franchi znajdowała się siedziba frańkońskich przywódców a zamek stał się administracyjną i wojskową siedzibą miasta. Natomiast w dalszej części cypla znajdował się zamek Castello dei Greci zamieszkały przez Greków.

 

 

W murze pomiędzy dwoma zamkami istniała brama wzmocniona wielokątnym bastionem i półkolistą ścianą z krenelażem której fragmenty zachowały się do dnia dzisiejszego (na planie oznaczone nr 22).

Od roku 1686, to jest od czasu kiedy Wenecjanie zajęli miasto od Turków, ludność została wysiedlona do miasta dolnego a Acronauplia była używana jedynie przez wojsko.

W 1829 roku Ioannis Kapodistrias, gubernator Grecji, stworzył na tym terenie duże koszary i szpital wojskowy.

 

 

W 1926 roku osławione więzienie zostało przeniesione z Palamidi i umieszczone w koszarach utworzonych przez Kapodistriasa. W 1937 r. Więzienia stały się cywilne i funkcjonowały tam do około 1960 r. Jedyną pozostałością po szpitalu jest kaplica Aghii Anargiri (na planie oznaczona nr 23).

Po minięciu wieży zegarowej (na planie oznaczona nr 24), na końcu cypla znajduje się nowoczesny kompleks hotelowy (na planie oznaczony nr 25).

 

 

 

Całe wzgórze Acronauplia oferuje doskonałe widoki na wszystkie strony – Zatokę Agrolidzką, Stare i Nowe miasto, twierdzę Palamidi. Na koniec kilka zdjęć takich ujęć.

 

 

 

 

 

Przy wieży zegarowej znajduje się duży taras z którego jest doskonały widok na Stare Miasto Nafplio. Duże wrażenie robi widok z góry na budynki starówki z kolorowymi dachami, kościelne kopuły i wieże.

 

   

 

I tak oto zakończyliśmy spacer w trzech częściach po tym urokliwym mieście z bardzo bogatą i długą historią sięgającą 3500 lat. Na pewno zdjęcia nie oddają całej atmosfery miasta, ale na pewno pozwolą wyrobić sobie zdanie czy warto tu przyjechać. Aby dokładnie zwiedzić Nafpio włącznie z muzeami, kościołami trzeba minimum dwa - trzy dni. Ja spędziłem w nim jedynie jeden dzień, na dodatek z dojazdem i powrotem do Tolo.

Według mnie miasteczko zasługuje na odwiedzenie zarówno w dzień jak i w nocy. Wieczorem jest jeszcze ciekawiej niż w dzień – zapełniają się tawerny, kawiarnie a oświetlone uliczki, sklepy zachęcają do spacerów. Trzeba tu być, wtopić się w tłum miejscowych i turystów, skosztować potraw greckiej kuchni – a jest z czego wybierać: pita, gyros, souvlaki (wieprzowina lub cielęcina), tzatziki (przekąski), kotlety jagnięce, kokoretsi i inne dziwactwa, nie wspomnę o sałatkach i winie.

Zapraszam do obejrzenia części I i II spaceru po Nafpio:

Część I -  >Grecja - Peloponez. Nafplio cz. 1. 

Część II -  >Grecja - Peloponez. Nafplio cz. 2. 

 

 

Powrót do strony głównej:   STRONA GŁÓWNA 

 

 

http://www.nafplio.gr/en/arxaiologikoixoroiseimiamenu2/53-2011-03-20-10-37-32.html

http://www.nafplio.gr/en/arxaiologikoixoroiseimiamenu2/76-2011-03-20-10-50-29.html

http://odosell.blogspot.gr/2013/10/blog-post_28.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Palamidi