Zwiedzając Grecję, a w szczególności jej część położoną na Półwyspie Peloponez koniecznie należy odwiedzić jedno z najbardziej znanych i najładniejszych miasteczek jakim jest NAUPLION.

 

Nauplion jest polską oficjalną nazwą urzędową, określoną przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych.

 

Jednak najbardziej znaną i najczęściej używaną w przekazach pisemnych nazwą w języku polskim jest grecka nazwa Nafplio lub Nafplion. W związku z tym i ja będę w całej fotorelacji stosował nazwęNAFPLIO.

 

Miasteczko liczące ok. 14000 ludności leży nad Morzem Egejskim przy Zatoce Argolidzkiej, zwanej również Zatoką Nafplio.

 

Dobre położenie i bliskość miejscowości z zabytkami starożytnymi powoduje że Nafplio jest ważnym ośrodkiem turystycznym funkcjonującym przez cały rok.

 

Samochodem z Nafplio do Aten - 137 km, do Koryntu - 59 km, do Epidauros - 27 km, do Myken - 24 km. Do słynnego kurortu Tolo jedynie 11 km.

 

 

 

Legenda głosi, że Nafplio wzięło swą nazwę od założyciela – Nafpliosa będącego synem Posejdona. Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z XII wieku p.n.e. Początkowo miasto było małym portem który w II wieku n.e. całkowicie stracił na znaczeniu i został upuszczony. Miasto zostało ponownie założone w czasach bizantyjskich i szczególnie od XI wieku stało się głównym ośrodkiem handlowym.

W czasie swojej długiej historii władali tu Frankowie, od końca XIV wieku Wenecjanie którzy zbudowali obronny zamek na wyspie Bourtzi, w XVI wieku przeszło rządzili tu Turcy.

 

 

 

 

W latach 1686-1715 miasto ponownie przeszło pod okupację Wenecjan, którzy na wzgórzu Akronauplia rozbudowali istniejącą tam od czasów mykeńskich (VII w. p.n.e.) twierdzę Palamidi.

 

 

Ponowny upadek miasta nastąpił po roku 1715 tj. podczas drugiej okupacji tureckie, zwłaszcza po przeniesieniu stolicy Paszy do Trypolisu. W nocy 30 listopada 1822 roku po zdobyciu przez oddziały powstańcze Staikosa Staikopulosa i Dimitriosa Moschonisiotisa twierdzy Palamidi, miasto zostało wyzwolone.

Po odzyskaniu niepodległości przez Grecję Nafplio w latach 1823 – 1834 zostało pierwszą stolicą nowożytnego państwa greckiego. Ciekawostką może być fakt, że Ateny podupadłe za rządów tureckich liczyły jedynie ok. 6 tys. mieszkańców.

 

Spacer po Nafplio rozpoczynam w na ulicy 25 czerwca pomiędzy gmachem Sadu Apelacyjnego i Parkiem Staikopoulos. Jest to ważny punkt dla turystów z kilku powodów, a mianowicie:

• w Parku Staikopoulus znajduje się Brama Lądowa zbudowana w 1708 roku

• pomnik Staikosa Staikopoulpsa – zdobywcy pobliskiej twierdzy Palamidi

• kawiarenka w której w upalne dni z przyjemnością można wypić kawę w cieniu drzew i parasoli

• z parku przechodząc przez ulicę Adrea Siggrou zaczyna się podejście do twierdzy Palamidi i twierdzy Acriinafplia.

• park od strony południowej przylega do bastionu Grimani twierdzy Acroinafplia

• przy ul. 25 czerwca, w okolicy gmachu Sądu znajdują się przystanki autobusów i mikrobusów przyjeżdżających i odjeżdżających do pobliskich miejscowości np. do kurortu Tolo.

Jak widać można już w tym miejscu spędzić kilka godzin. To w tu wysiada większość turystów indywidualnych przyjeżdżająca komunikacją autobusową z pobliskich miejscowości i stąd odjeżdża po zwiedzaniu. Tak było w moim przypadku – mając hotel w w oddalonym o 11 km Tolo przyjechałem autobusem – bilet 1,8 euro w jedną stronę (cena w 2017r bez względu na ilość przejechanych przystanków).

Poniżej załączam ten fragment miasta z zaznaczonymi obiektami co pozwoli lepiej zorganizować sobie kolejność zwiedzania wg swoich upodobań – w swoim opisie podaję numery obiektów wg tej mapki. Na tej mapce pokazałem jedynie obiekty dotyczące części 1 spaceru tj. obiekty w okolicy przystanków autobusowych oznaczonych nr 1 (końcowy dla przyjeżdżających)  i nr 2 (początkowy dla odjeżdżających), oraz trasę spaceru promenadą wokół cypla.   Pozostałe obiekty na Starym Mieście pokażę w części 2 spaceru.

Plan Nafplio z obiektami z części 1 spaceru.

1. Końcowy przystanek autobusowy dla przyjeżdżających.

2. Przystanek autobusowy dla odjeżdżających

3. Brama Lądowa

4. Pomnik Staikosa Staikopoulosa

5. Kawiarenka obok Bramy Lądowej

6. Bastion Grimani

7. Schody wejściowe do twierdzy

8. Gmach Sądu

9. Pomnik Nikitas Stamatepoulosa

10. Popiersie Georgiosa Tersetisa

11. Popiersie Anastasiosa Polizoidisa

12. Dawny dworzec kolejowy

13.Pomnik Theodoros Kolokotrosa

14. Plac i pomnik gubernatora

15. Ratusz

16. Zabytkowa Apteka

17. Pomnik pogrzebowy 

18. Pomnik króla Ottona I

19. Muzeum Wojny

20. Muzeum Sztuki Ludowej

21. Plac i pomnik Philhellenes

22. Bulwar nadmorski (promenada)

23. Bastion Pięciu Braci

24. Kościółek Marii Panny      25. Plac i porking na Placu Arvamitia

Bezpośrednio po wyjściu z autobusu (na planie nr 1) widać Bramę Lądową (na planie oznaczoną nr 3) wybudowaną w 1708 roku w miejscu dawnej bramy z okresu weneckiej okupacji.

Kiedyś było to jedyne wejście do miasta, a sama brama była zamykana o zachodzie słońca. Kto nie zdążył wejść do miasta musiał spędzić noc poza murami miasta, głównie na przedmieściu Pronia. Przed bramą była fosa i zwodzony most.

 

  

 

 

Pierwotna brama była rozebrana pomiędzy rokiem 1894 a 1897. W tym czasie zasypano również fosę. Ze starej bramy zachował się jedynie symbol państwa greckiego - kamienny lew , któremu jednak brakuje głowy, skrzydeł i ogona oraz kilka drobnych detali architektonicznych. W murze bramy znajduje się tablica upamiętniająca wyzwolenie miasta przez Francesco Morosimiego w 1687 roku.

Tuż obok bramy stoi pomnik (na planie nr 4) ustawiony w 1966 roku upamiętniający bohatera Staikosa Staikopoulosa którego imieniem nazwano również mały park.

 

   

 

Staikos Staikopoulos zasłużył się miastu zdobywając w 1822 roku twierdzę Palamidi. Wydarzenie to pozwoliło w kilka dni później przekazać miasto Teodorosowi Kolokotronisowi – jednej z ważniejszych postaci walki o niepodległość Grecji.

 

Za swój czyn i wkład wyzwolenia spod jarzma tureckiego Staikos Staikopoulos został mianowany generałem.

 

Zmarł w 1835 roku mając zaledwie 37 lat. Corocznie w rocznicę śmierci 30 listopada społeczeństwo Nafplio oddaje cześć składając wiązanki przy pomniku.

 

 

W parku Staikopoulosa znajduje się również przytulna kawiarenka (na planie oznaczona nr 5), a za nią można dojrzeć mury bastionu FrancescoGrimani (na planie oznaczony nr 6) którego nazwa wywodzi się od nazwiska weneckiego dowódcy Francesco Grimani. Budowla powstała w latach 1702 – 1706.

 

Baszta Grimani lub inaczej zwana San Antonio jest zbudowana z dużych kamieni, na jej północnej i wschodniej ścianie można zauważyć znak weneckich fortyfikacji – skrzydlaty lew Wenecji.

Naprzeciwko kawiarenki, po przejściu jezdni znajdują się schody (na planie oznaczone nr 7) prowadzące do twierdzy Palamidi. Kasa znajduje się wysoko w górze – wstęp 8 euro.

 

Przy ul. 25 Czerwca, przy Bramie Lądowej znajduje się stanowisko autobusów (oznaczone na planie nr 2) z którego ruszają w kierunku okolicznych miejscowości. Po drugiej stronie ulicy 25 Czerwca stoi gmach Sądu (na planie oznaczony nr 8) wybudowany w 1911 roku z fundacji Andreasa Sibgrosa. W tym neoklasycznym budynku mieści się obecnie Sąd Apelacyjny.

 

Wejście do sądu zdobią popiersia Anastasiosa Polizoidisa (na planie oznaczony nr 11) i Georgiosa Tertsetisa (na planie oznaczone nr 10), którzy służyli greckiemu systemowi sądowniczemu. Obaj odmówili podpisania wyroku śmierci dla dwóch przywódców greckiej rewolucji za co zostali usunięci ze stanowisk.

 

 

Bliżej ulicy 25 Czerwca wypatrzeć można jeszcze jeden pomnik – Nikitas Stamatepoulosa, bohatera rewolucji greckiej dowodzącego obroną Nafplio. Pomnik wykonany w 1926 roku (na planie oznaczony nr 9).

 

U podstawy znajduje się reliefowa scena bitwy, w której Nikitaras zabija nożem tureckiego kawalerzystę.

 

   

 

Kierując się na wschód od gmachu Sądu przechodzimy ul. Polozoidou i po ok. 90 metrach jesteśmy przy budynku dawnego dworca przy którym ustawiona jest lokomotywa parowa. (na planie oznaczony nr 12). Dawny dworzec, popularnie zwany przez miejscowych „stacją” stoi na granicy starego miasta Nafplio z nowym.

 

Dworzec został wybudowany w 1885 roku a rok później ruszyły pierwsze pociągi parowe kursujące z tego miejsca aż do roku 1963.

 

      

 

Obecnie budynek służy jako miejski Odeon (Konstantinos Nonis), a w sąsiednim budynku dawnego magazynu kolejowego działa Fundacja Folk Art (The Stathmos) prowadząca muzeum poświęcone wyłącznie dzieciom. Obejrzeć można wystawy związane z dziećmi tj. ich narodzinami, chrztem, szkołą i ich zabawkami, używanymi przez nich przedmiotami.

Na północ od budynku dawnego dworca, na Placu Kolokotronis pomnik upamiętniający Theodoros Kolokotronisa – bohatera rewolucji greckiej (na planie oznaczony nr 13).

Warto go zobaczyć gdyż jest to jedna z najważniejszych prac rzeźbiarza greckiego Tiniana Lazarosa Sochos.

 

     

 

Wykonał on dwie podobne rzeźby – jedna stoi przed budynkiem parlamentu w Atenach, druga w parku w Nafplio. Obie przedstawiają Kolokotronisa na koniu, trzymając lejce w lewej ręce i pokazując drogę prawą.

Ta monumentalna rzeźba wykonana jest ze stopu miedzi i umieszczona na kamiennym cokole. Rzeźba została odlana w odlewni Thiebaut w Paryżu i w roku 1895 przetransportowana do Nafplio. Pomnik został odsłonięty w 1901 roku.

Wracamy w kierunku miasta idąc w kierunku zachodnim, ponownie przechodzimy ulicę ul. Polozoidou i jesteśmy na Placu Kapodistriasa. Plac upamiętnia pierwszego premiera niepodległej Grecji Ioanis Kapodistriasa. Plac powstał na miejscu dawnego bastionu Dolfina (San Marco) który został zburzony w czasie rozbiórki murów i bastionów niższego miasta.

Na skwerze stoi pomnik gubernatora ustawiony – wykonany z marmuru przez rzeźbiarza Michaela Tobrosa ( plac i pomnik oznaczony nr 14).

 

Kapodistrias pochodził z rodziny szlacheckiej, studiował medycynę we Włoszech. Poświęcił się polityce i dyplomacji i przez szereg lat był rosyjskim ministrem spraw zewnętrznych co pomogło mu udzielać pomocy greckiej walce o niepodległość.

 

   

 

Do dzisiaj jest uważany za największego polityka w historii Grecji.

Ioanis Kapodistrias sprawował rządy autokratywne czym naraził się greckim elitom. Nie wyszło mu to na dobre – wychodząc z kościołaAgios Spiridon w Nafplio został zastrzelony 27 września 1831 roku.

Idąc dalej na zachód dochodzimy do Placu Trzech Admirałów, poświęcony pamięci trzech admirałów Kodrington of England; Derigny z Francji i Hayden z Rosji, którzy walczyli z turecko-egipską flotą w morskiej bitwie pod Navarone 8 października 1827 r.

 

 

 

Jest to jeden z ciekawszych placów w Nafplio z ciekawymi zabytkowymi neoklasycznymi budynkami i pomnikami. Wśród budynków na uwagę zasługuje budynek w którym obecnie mieści się ratusz (na planie oznaczony nr 15). W ratuszu działa punkt informacji turystycznej.

 

Patrząc na ratusz, po jego prawej stronie stoi budynek w którym w roku 1828 została założona przez farmaceutę Bonifacego Vonafin z Triestu i Capodistria jego znajomego znajomego pierwsza apteka w kraju. (na planie oznaczona nr 16).

             

 

Farmaceuta jest znany z tego że to on zabalsamował ciało zamordowanego gubernatora, Ioannisa Kopadistriasa. Obecnie w lokalu znajduje się sklep z towarami elektrycznymi a miasto czyni starania przejęcia budynku i odtworzenia kopii pierwszej apteki.

 

Na środku Placu Trzech Admirałów stoi ciekawy obiekt w postaci pomnika pogrzebowego (na planie oznaczony nr 17) Dimitriosa Ypsilandisa, jednego z przywódców greckiej rewolucji.

 

    

Po śmierci był pochowany w w kościele w Aghios Georgios a roku 1843 szczątki zostały przeniesione i ponownie pochowane właśnie w tym pomniku, który powstał w Wiedniu, na zlecenie jego brata, Georgiosa Ypsilandisa. Otto I Wittelsbach 25 stycznia 1833 roku był uroczyście witany w Nafplio, a 1837 roku w Atenach. Te powitania uwiecznili artyści na obrazach (dwa z archiwum Wikimedia Commons).

 

 

 

Otto był królem Grecji w latach 1832- 1862. W 1862 roku został zdetronizowany w wyniku puczu wojskowego. Pomnik Otto (na planie oznaczony nr 18) stoi w miejscu w którym kiedyś stał najważniejszy budynek Nafplio tj. rezydencja gubernatora zwana „Palataki” lub „małym pałacem”. Tu były biur rządu i rezydował pierwszy gubernator Grecji Ioannis Kapodistrias. W nim również zamieszkiwał wspomniany wcześniej król Otto po przybyciu do Nafplio. Budynek spłonął w 1929 roku to jest równe 100 lat od czasu jego wybudowania.

Na Placu Trzech Admirałów po przejściu ok. 1 km i obejrzeniu tylu obiektów zrobiłem sobie krótki odpoczynek. Widząc na mapie ogromną ilość obiektów do zobaczenia postanowiłem usystematyzować swoje zwiedzanie:

1. Wykonać spacer okrężny bulwarem nadmorskim i promenadą wokół cypla (część 1 fotorelacji)
   

2. Zwiedzić obie twierdze Palamidi i Acronauplia (część 3 fotorelacji)
   

3. Po południu i wieczorem zwiedzić resztę starego miasta, jego uliczki i zaułki (część 2 fotorelacji)
   

 

Poniżej pokazuję jeszcze raz planik z zaznaczonym obszarem który już odwiedziliśmy, oraz trasą spaceru bulwarem nadmorskim i promenadą z kilometrażem – długość spaceru – ok. 2,1 km.

 

 

 

Z Placu Trzech Admirałów wchodzimy w wąską uliczkę Vasileos Konstadinou dawniej zwaną „Megalos Dromos” lub „Great Road” i do dzisiaj nazywaną przez miejscowych Wielka Drogą – była w XIX wieku najważniejszą ulicą w mieście.

 

 

 

Na pierwszej przecznicy skręcamy na prawo w ul. Emmanuel Sofronis prowadzącą do nabrzeża. Po drodze mijamy dwa muzea: Muzeum Wojny (na planie oznaczone nr 19) oraz Muzeum Sztuki Ludowej (na planie oznaczone nr 20). Dochodzimy do nabrzeża i skręcamy w lewo.

 

 

Po ok. 460 metrach od zaczęcia spaceru dochodzimy do Placu Philellinon (na planie oznaczony nr 21) który ma ciekawą historię.

W tym miejscu do roku 1866 stał wenecki bastion Santa Teresa zwany również bastionem Moschos. Obecnie na placu dominuje pomnik z szarego marmuru w formie obeliska tzw. Pomnik Philhellenes - przyjaciół Grecji którzy walczyli i umierali za wyzwolenie jej z tureckiej okupacji.

 

 

 

Pomnik został zaprojektowany w Paryżu a wykonany w Grecji. Na obelisku znajdują się płaskorzeźby i napis upamiętniający wielkich francuskich Philhellenów.

 

 

Wschodnią pierzeję placu stanowią trzy zabytkowe budowle widoczne na górnym zdjęciu, od lewej: za obeliskiem widać Dom Celny, w środku neoklasyczny budynek dawnego ratusza, zaś po prawej kościół Świętego Mikołaja konsekrowany w 1836 roku.

 

Neoklasyczny budynek celnicy został zbudowany około połowy XIX wieku przez architekta Stamatiosa Kleanthisa autora wielu budynków publicznych w Atenach.

 

   

 

Fasada budynku prawdopodobnie była wzorowana na fasadzie weneckiego arsenału na placu Syntagma – posiada trzy części z arkadami wspartymi na kolumnach.

Kościół św. Mikołaja jest zbudowany i konsekrowany w 1836 roku na miejscu dawnego kościoła. Fasada i dzwonnica stanowią późniejsze dodatki do kościoła.

Przeciwwagą zabudowy po stronie północno-zachodniej są piękne widoki na port i Zatokę Argolidzką.

 

 

Od Placu Philellinon do Bastionu Pięciu Braci (odc. ok. 350 m) zaczyna się najładniejsza część nabrzeża tzw. bulwar morski (na planie oznaczony nr 22)

 

 Spacerując tym bulwarem obsadzonym palmami, z niezliczonymi kawiarenkami, tawernami mało kto wyobraża sobie że w tym miejscu jak i w całym dzisiejszym dolnym Nafplio było kiedyś morze.

 

 

   

 

Dopiero w czasie pierwszej okupacji weneckiej, po roku 1470 zaczęto wbijać w dno morskie drewniane pale i zasypywać ziemią. Tak powstało tzw. dolne miasto które następnie otoczono murami i bastionami. Pomiędzy murami a wyspą Bourtzi pozostawiono wąski kanał, zagradzany na noc łańcuchami uniemożliwiającymi wpływanie statków do portu zwanego Porto Catena czyli port z łańcuchem. W tamtym czasie port był jednym z ważniejszych na Peloponezie.

 

 

 

Ostatnie mury i bastiony zostały rozebrane w 1930 roku i dzisiaj pozostaje nam spacer pośród licznych kawiarenek z widokiem na Zatokę Argolidzką, twierdzę Bourtzi – szczególnie piękny widok jest o zachodzie słońca.

 

 

 

 

 

 

Zamek i fort Bourtzi (wieża) został wybudowany przez Wenecjan w roku 1473 na wysepce w porcie Nafplio w celu ochrony przed napaścią od strony morza. Za czasów okupacji tureckiej służył jako więzienie, a latach 1930 – 1970 mieścił się w nim luksusowy hotel. W czasach dzisiejszych jest udostępniony dla turystów – w sezonie można tam dopłynąć łodzią kursującą co 20 minut.

 

 

 

 

Na końcu Bulwaru Morskiego znajduje się bastion Pięciu Braci (Pendel Adelphii) będący jedynym bastionem twierdzy który przetrwa do dnia dzisiejszego w prawie niezmienionym kształcie (na planie oznaczony nr 23)

Zlokalizowany na północno-zachodnim zboczu wzgórza Acronauplia bronił miasto i port. W połączeniu z twierdzą Bourzi wybudowaną na wyspie miasto miało doskonałą obronę przed nacierającym wrogiem od strony morza.

 

 

 

Budowa bastionu przypisuje się Wenecjanom i datowana jest na XV wiek. Na placu przed bastionem ustawione armaty – wdzięczny motyw fotograficzny do zrobienia sobie pamiątkowych zdjęć z widokiem na morze i twierdzę na wyspie.

 

 

 

 

 

Zaraz za bastionem Pięciu Braci (Pendel Adelphii) zaczyna się promenada prowadząca wokół cypla wzgórza Acronauplia aż do Placu Arvanitia. Długość spaceru w pięknej scenerii zatoki Argolidzkiej, zwanej również Zatoką Nafplio to około 1,1 km. Kto ma więcej czasu niż tylko szybkie zwiedzanie miasta zachęcam do spaceru – poniżej fragment zachodniej strony cypla z promenadą widziany z fortu Palamidi.

Poprzez bramę w bastionie wchodzimy na promenadę, po prawej stronie znajduje się restauracja zaś idąc promenadą na lewo po ok. 100 metrach chętni mogą skorzystać z kąpieli w bezpiecznym basenie.

Po około 350 metrach od bramy bastionu, przed zakrętem cypla należy wypatrywać ścieżki prowadzącej na wzgórze. Kto jej nie przeoczy po kilkudziesięciu metrach dojdzie do przepięknego kościółka zawieszonego na skale (na planie oznaczony nr 24).

 

    

 

 

 

Jest to kościółek pod wezwaniem Marii Panny przez miejscowych zwany Panaghia tis Spilias lub Santa Maria della Grotta dla Wenecjan.

 

Ja niestety zwiedzając bez przewodnika nie wiedziałem o tym, a myśląc że ścieżka prowadzi do twierdzy na wzgórzu nie skręcałem tam – a szkoda.

 

  

Dla zachęty odwiedzenia przez innych turystów  załączam trzy zdjęcia znalezione w internecie w witrynie ogólnodostępnej „Opiszmy cały świat” - autor zdjęć stender.

 

 

Spacerując promenadą którą miejscowi nazywają Arvanitia z jednej strony podziwiamy skalne zbocze wzgórza Acronauplia z imponującymi murami twierdzy, z drugiej strony panoramy na Zatokę Argolidzką oraz fort Palamidi.

 

 

 

 

Promenada Arvanitia kończy się na placu o tej samej nazwie, a nazwa wywodzi się od zamieszkiwania na tym terenie Albańczyków od czasów pierwszej weneckiej okupacji.

Przy Placu Arvamitia znajduje się płatny parking i zejście na plażę (na planie oznaczony nr 25).

Z parkingu pięknie prezentuje się wzgórze i ford Palamidi. Z parkingu warto zauważyć ciekawą budowlę (na zdjęciu górnym) wspinającą się do fortu. Są to stare schody łączące kiedyś fortecę Palamidi z miastem Nafpion.

 

Był to jeden z pierwszych projektów przeprowadzanych na wzgórzu w 1690 roku. Ciekawostką może być że schody były całe zadaszone z otworami w dachu co jakiś czas w celu prawidłowej wentylacji. Do dziś zachowała się spora część tych schodów, ale nie jest dostępna dla turystów  

 

      

My z parkingu kierujemy się na lewo i ulicą biegnącą w dół schodzimy do centrum Nafplio.

 

Po ok. 130 metrach od parkingu po lewej stronie mała kawiarenka (na planie oznaczona nr 5) przy Bramie Lądowej, zaś po prawej aktualne schody prowadzące do fortecy Palamidi.

Spacer części I zamykamy przy budynku sądu – na dalszy spacer uliczkami starego miasta zapraszam do części II którą wkrótce pokażę.

 

Zapraszam do obejrzenia części 2:   >Grecja - Peloponez. Nafplio cz. 2. 

 

 

Powrót do strony głównej:   STRONA GŁÓWNA