Najdalej, w północno-zachodniej części Meteorów znajduje się klasztor Przemienienia Pańskiego - Wielki Meteoron (Megato Meteoro) założony przez mnicha Anatazego  ok. 1340 roku na wysokiej skale zwanej Szeroką Skałą (Plathilithos) wznoszącej się na wysokość 613 m n.p.m.  Jego całkowita budowa trwała ok. 300 lat.

 

Aby dostać się do klasztoru trzeba pokonać ponad 190 schodów wykutych lub ułożonych w skale.  Ale nie ma co narzekać schody zostały wybudowane na użytek turystów - gorzej było gdy do 1923 roku mnisi dostawali się do monastyru po sznurowej drabince, ewentualnie w sieci wciąganej kołowrotem. 

Od parkingu najpierw schodzi się lekko w dół, następnie mostem nad przepaścią wybudowanym dla wygody turystów, następnie wykutym w skale tunelem, a w końcu wygodnymi kamiennymi schodami ostro pod górę. Widać to na dwóch dolnych zdjęciach.

 

Schody doprowadzają do pierwszego budynku jakim jest wieża wyciągowa z kołowrotem z 1520 roku w której obecnie mieści się muzeum etnograficzne ukazujące stare sprzęty, narzędzia, naczynia używane kiedyś w klasztorze.

Najważniejszą budowlą w klasztorze Wielki Meteoron jest kościół pod wezwaniem Przemienienia Chrystusa zwany Katolikon. Dobrze prezentuje się z dziedzińca klasztornego.

Pierwszy  Katolikon został tu wzniesiony w latach 1387-1388 przez mnicha Anatazego. W XV i XVI wieku został przebudowany co potwierdza inskrypcja  na ścianie oraz ślady na murze.

 

 

 

Z różnych części klasztoru a szczególnie z tarasu widokowego rozpościera się widok na Równinę Tesalską, miejscowość Kastraki oraz skały z innymi klasztorami.

 

 

 

Patrząc na pobliski klasztor Warłaama widać jego posadowienie na skale wznoszącej się na wysokość 373 m n.p.m. Na zdjęciu dolnym widoczna droga asfaltowa prowadząca do klasztoru Wielki Meteoron. 

 

Opuszczamy klasztor Wielki Meteoron i udajemy się do klasztory żeńskiego Świętej Barbary (Rossanou). Po drodze z punktu widokowego przy drodze asfaltowej wspinającej się w kierunku klasztoru Przemienienia Wielki Meteoron doskonale widoczny jest stojący przed nim klasztor Warłaama, oraz poniżej jego klasztor Świętej Barbary do którego zmierzamy.

 

Nazwa klasztoru wywodzi się od nazwiska pierwszego mnicha Warłaama, który w 1350 roku wspiął się na skałę i wybudował skromny kościółek pod wezwaniem Trzech Mędrców, celę i cysternę na wodę. Dwieście lat później przybyli inni mnisi rozbudowując klasztor. Dopiero w XX wieku zastąpiono drabinki sznurowe po których wspinali się mnisi na wygodne i bezpieczne schody wykute w skale.

 

Po zwiedzeniu klasztoru męskiego Wielki Meteoron odwiedziliśmy klasztor żeński Świętej Barbary (Rousanou).  Podobnie i tu z drogi asfaltowej najpierw schodzi się w dół a przed samym klasztorem Świętej Barbary schodami do góry. Po drodze można podziwiać w całej okazałości klasztor Warłaama.

 

 

Natomiast na skale po lewej stronie górnego zdjęcia posadowiony jest klasztor Wielki Meteoron którego z tej perspektywy nie widać. Zdjęcie górne doskonale ukazuje na jakich skałach wybudowane są klasztory - dopiero współczesne udogodnienia w postaci schodów i tuneli pozwalają ich zwiedzanie.

Klasztor Świętej Barbary (Rousanou) stoi na prawie pionowej skale o wysokości ponad 50 metrów i tylko dzięki wybudowanym dwom kamiennym mostom nad przepaściami można bezpiecznie  do niego dojść. 

 

  

Na jak pionowej skale stoi klasztor Świętej Barbary najlepiej widać na dolnym zdjęciu wykonanym z punktu widokowego przed klasztorem Wielki Meteoron. Po lewej widać fragment klasztoru Warłaama, w dole na skale klasztor Świętej Barbary. Jak widać zabudowa klasztoru zwieńcza cały szczyt skały.

 

 

 

Klasztor Świętej Barbary został wybudowany w 1288 roku przez mnichów Nikodema i Benedykta. W 1545 roku nastąpiła jego przebudowa i wtedy to wybudowano kościół Przemienienia Pańskiego. Wnętrze świątyni zdobią freski datowane na 1560 rok przedstawiające m. innymi Sąd Ostateczny, życie Świętych Męczenników, patronkę klasztoru Barbarę.

Niestety w klasztorze Świętej Barbary jest całkowity zakaz fotografowania i mniszki bardzo rygorystycznie tego pilnują. Załączam więc dwa freski z zasobów Wikipedii. 

 

W czasie II wojny światowej monastyr został obrabowany - zachowało się jedynie kilkadziesiąt manuskryptów przechowywanych w klasztorze Świętego Stefana.  Pod koniec XX wieku klasztor został wyremontowany i 1988 roku przekazany mniszkom.

Od strony klasztoru św. Barbary, patrząc w kierunku otwierającej się Równiny Tesalskiej widać na 80-metrowej samotnej skale klasztor Świętego Mikołaja Anapafsasa.

 

Z uwagi na małą powierzchnię szczytu skały został wybudowany nietypowo - na pierwszej kondygnacji umieszczony jest kościół św.Mikołaja i refektarz mnichów, zaś na drugiej cele mnichów, kościół św. Jana Chrzciciela i kaplica ze szczątkami zmarłych mnichów.

Ten   klasztor został wybudowany pod koniec XV wieku, prawdopodobnie na ruinach starszej budowli.

W klasztorze znajdują się XV wieczne freski autorstwa malarza Theofanesa Strelitzasa reprezentującego szkołę kreteńską. Na dole zdjęcie jednego z fresków z zasobów Wikipedii.

Na zdjęciu dolnym widać patrząc od prawej widać ruiny małego klasztoru pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela (Pródromos) który był zbudowany na wąskiej skale znajdującej się pomiędzy klasztorem św. Barbary a klasztorem św. Mikołaja Anapafsasa. Pochodził z lat 1634 - 1653. Pozostały po nim jedynie resztki murów.

Pozostałe dwa czynne klasztory tj. męski klasztor Świętej Trójcy i żeński klasztor Świętego Stefana najlepiej widać z punktów widokowych znajdujących się przy asfaltowej drodze prowadzącej do klasztoru Świętego Stefana, czyli punktów najbardziej wysuniętych na południe Meteorów.

Skała na której stoi klasztor Świętej Trójcy ma wysokość 575 m n.p.m i opada do wąwozu Sopotos  stromą ścianą o wysokości 300 metrów. Widok tej części Mateorów z górami Pindos w tle i klasztorem Świętej Trójcy jest chyba najbardziej fotografowanym widokiem Meteorów.  

Data wybudowania klasztoru Świętej Trójcy nie jest dokładnie znana i jest podawana różnie. Wiadomo jednak, że klasztor jest jednym z najstarszych trzech klasztorów na Meteorach.

 

Niektórzy historycy podają, że już w 1362 roku istniał tu klasztor, niektórzy zaś za datę powstania uważają rok 1458 tj. datę wybudowania pierwszej kaplicy.

Pewnym jest, że Katolikon pod wezwaniem Świętej Trójcy wybudowano w 1476 roku.

    

Dawniej pielgrzymi i turyści dostawali się na szczyt przy pomocy drabinek sznurowych co wymagało sporo odwagi.

Dopiero w 1925 roku wykuto w skale tunel i 140 kamiennych schodów - nawet przy takich udogodnieniach wejście na szczyt jest dużym przeżyciem.

Najbardziej na południe wysuniętym czynnym monastyrem  jest żeński klasztor św.Stefana. Jest łatwo dostępny drogą asfaltową doprowadzającą na parking przy obiekcie.

 

Na koniec kilka zdjęć zrobionych z punktów widokowych rozmieszczonych wzdłuż drogi asfaltowej prowadzącej do największego klasztoru Przemienienia Pańskiego (Wielki Meteoron). Na zdjęciu dolnym wspaniały widok w kierunku Równiny Tesalskiej. Widać na pierwszym planie klasztor św. Barbary, zaś na drugim klasztor św. Michała Anapafsasa.

 

 

 

 

 

 

 

Po zwiedzeniu Meteorów pora kupić upominki - najlepszym rozwiązaniem jest dostanie się do leżącego u podnóża skał miasteczka Kalambaka i udanie się do budynku  pracowni pisania ikon będącej zarazem dużym sklepem z upominkami. 

 

Tu można wysłuchać opowieści właściciela o technice pisania ikon, zobaczyć naocznie poszczególne fazy powstawania, kupić publikacje w języku polskim oraz wybrać odpowiedni upominek w zależności od zasobów portfela.

Właściciel jest Polakiem, więc można się dogadać, być poczęstowanym winem, sokiem pomarańczowym - a wszystkie te zabiegi sprowadzają się do zachęcenia dokonania zakupów w sklepie. Czysta komercja operatywnego Polaka. 

Reasumując, wycieczka do Meteorów bardzo udana. Na pewno jest to jedna z najbardziej wyjątkowych formacji skalnych które razem ze znajdującymi się na szczytach klasztorami prawosławnymi stanowią unikat w skali Europy. Ta wyjątkowość jest potwierdzona wpisaniem w roku 1988 całości na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zachęcam do odwiedzenia tego miejsca.