Będąc w Chorwacji na
półwyspie Istria byłoby nietaktem nie odwiedzić miejscowości
Rovinj.
To 13,5 tys. miasteczko położone jest na zachodnim
wybrzeżu półwyspu Istria i jest nazywane chorwackim małym Saint
Tropez. Nie bez powodu – malowniczo położone , jest ostoją
aktorów, malarzy i pisarzy. Powyżej mapka Istrii z lokalizacją
miasteczka Rovinj.
Rovinj jest oddalone
od Puli o ok. 36 km, od stolicy Chorwacji Zagrzebia o ok. 254 km, od
Dubrownika o ok. 640 km. Z Warszawy odległość drogami to ok. 1200
km.
Historia tej małej
miejscowości jest bardzo ciekawa i sięga VII wieku p.n.e. kiedy to
była osadą plemienia Illiria należącego w tamtych okresie do
starożytnej krainy nad Adriatykiem obejmującej tereny dzisiejszej
Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i
Macedonii. Kraina w 129 p.n.e. została podbita przez Cesarstwo
Rzymskie a miasto zostało nazwane Arupiunum, później Ruginium i na
końcu Ruvinium.
Miasto było wtedy
zbudowane na wyspie i dopiero w 1763 roku zasypano cieśninę ziemią
łącząc wyspę ze stałym lądem.
Miasto w swojej historii należało
do Rzymian, po upadku cesarstwa w V wieku stało się częścią
Bizancjum, następnie należało do imperium Frankońskiego.
Przez kilka wieków
była pod panowaniem władców feudalnych, by w 1209 roku być
przyłączone do Republiki Wenecji.
W tym czasie miasto otrzymało
prawa miejskie i zostało ufortyfikowane poprzez wybudowanie murów
obronnych – część murów i bram wejściowych przetrwała do
czasów dzisiejszych.
Po upadku Wenecjan
Rovinj stał się częścią Cesarstwa Austriackiego aż do do czasu
I wojny światowej. W tym czasie stało się największym miastem
zachodniego wybrzeża Istrii. Powstał zakład przetwórstwa rybnego,
fabryka tytoniu, wybudowano teatr, szpital.
W latach 1920 – 1945
miasto należało do Włoch, a po zakończeniu II wojny światowej
weszło w skład Socjalistycznej Federacji Republik Jugosławii.
Od 22 grudnia 1990
roku Rovinj należy do Republiki Chorwacji która jest jednym z
najmłodszych państw Europy.
W tej fotorelacji
zapraszam na spacer uliczkami starówki Puli w czasie którego można
zapoznać się z najważniejszymi obiektami turystycznymi które
warto zobaczyć.
W śledzeniu trasy
spaceru może okazać się planik starówki który załączam z
numerami obiektów którymi będę się posługiwał w opisie.
Mój spacer, tak jak
prawie wszyscy odwiedzający Pulę turyści zaczynamy od
charakterystycznego miejsca jakim jest główny miejski plac (Trg
marsala Tita) - na planie oznaczony nr 1.
Ten publiczny plac został nazwany na cześć byłego jugosłowiańskiego dyktatora Josipa Broza Tito, który sprawował władzę od 1944 do 1980 roku. Plac Tita położony jest on w
południowo-wschodniej części starówki i przylega do przystani
dużej jachtowej – na planie oznaczona nr 2.
Patrząc na miasteczko od strony północnej widać starówkę która cała uznawana jest za zabytek
skupiający się wokół stojącego na wzgórzu kościoła św.
Eufemii i stojącej obok niego dzwonnicy.
Nie dziwi
fakt, że miasteczko stało się ulubionym miejscem artystów.
Wybudowane domy przy brzegach na bazie dawnych murów obronnych robią
ogromne wrażenie na dopływających do przystani turystach.
Na głównym placu
miejskim Tita znajduje się kilka istotnych zabytków, hoteli i
kawiarenek a dzięki przylegającej przystani plac ten stał się
jednym z bardziej zatłoczonych miejsc na Starówce.
Patrząc od strony
przystani, po prawej stronie w oczy rzuca się wieża
zegarowa (Gradska ura) – na planie oznaczona nr 3. Niestety w czasie naszego pobytu była zasłonięta z powodu remontu.
Wieża jest
pozostałością po dawnych murach miejskich z czasów weneckich o
czym świadczy wspaniały relief umieszczony pod zegarem
przedstawiający lwa św. Marka będący symbolem Wenecji.
Wieża w swojej
historii była wielokrotnie modyfikowana i zmieniała swoje
przeznaczenie – od funkcji obronnych, poprzez znajdujące się w
niej więzienie, aż do dzisiaj kiedy służy jako wieża widokowa.
Zegar umieszczony na wieży pochodzi z połowy XIX wieku.
W północno-zachodnim
narożniku placu miejskiego Tito stoi inna budowla pamiętająca
okres panowania wenecjan a tą budowlą jest pałac barokowy Califfi – na planie
oznaczony nr 4.
W pałacu wybudowanym
przez hrabiego Califfi w XVII-XVIII wieku obecnie mieści się
Muzeum Regionalne (Zavicajni muzej grada Rovinj) prezentujące bogate
zbiory wystawiennicze w postaci galerii miejskiej i stałej wystawy
muzealnej.
Obejrzeć można zbiory archeologiczne, etnograficzne,
wystawę morską (makiety okrętów, opisy bitew morskich) oraz
obrazy Alexandra Kirchera – malarza specjalizującego się w
tematyce morskiej. Duże zainteresowanie wzbudza jego obraz
przedstawiający okręt wojenny cesarza Karola VI.
Muzeum otwarte od
wtorku do soboty w godzinach od 9 do 16 a w okresie letnim
(1.06-30.09) dodatkowo od 19 do 22. W poniedziałki muzeum zamknięte.
Wstęp płatny: bilet normalny 15 Kn, studenci i grupy powyżej 10
osób – 10 Kn. Dzieci do 10 lat oraz osoby powyżej 65 roku życia
– bezpłatnie.
Małą ciekawostką na
głównym placu miejskim jest stojąca pośrodku fontanna z wodą
pitną przedstawiająca chłopca z rybą – na planie oznaczona nr
5. Została wybudowana w 1959 roku – miejsce spotkań mieszkańców
i turystów odwiedzających starówkę.
W pierzei zachodniej
placu wejście prowadzące w obręb starego miasta strzeże łuk
triumfalny Balbiego (Balbijev luk) - na planie oznaczony nr 6. Niestety z powodu remontu można było zobaczyć jedynie rozwieszoną makietę.
Jest
to kamienna budowla z 1680 roku wybudowana w miejscu dawnej
średniowiecznej bramy wprowadzającej w obręb starego miasta.W przeszłości w
obręb murów otaczających stare miasto prowadziło siedem bram
miejskich – do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie fragmenty
trzech: Brama św. Benedykta, Portica i Brama św. Krzyża oraz łuk
triumfalny Balbiego w miejscu czwartej bramy.
Tuż po minięciu łuku
wchodzi się na mały plac (Trg Matteotti), gdzie po lewej stronie
stoi budynek XVII-wiecznego ratusza – na planie oznaczony nr 7.
Jest to pałac miejski (Gradska palaca) w którym obecnie urzęduje
burmistrz i rada miejska.
Łatwo go rozpoznać po umieszczonych na
fasadzie herbach: miasta Rovinj, szlacheckich rodzin rovińskich i
weneckich rodzin szlacheckich oraz weneckim lwie.
Podążamy w głąb
starego miasta ciasną uliczką Fontika i mijając mały plac (Veli
trg) z pięknymi renesansowymi kamieniczkami z XVI wieku wchodzimy
zgodnie z wielkim napisem „Stari Grad” na najładniejszą
uliczkę starówki tj. Grišia – na planie zaznaczona nr 8.
Grišia to wijąca i
wspinająca się wąska uliczka wyłożona wypolerowanymi płaskimi
kamieniami która po ok. 200 metrach doprowadzi nas do górującej
nad Rovinj dzwonnicy i katedry św.Eufemii.
Jest to jedna z
najbardziej znanych uliczek Rovinj, pełna sklepików, kawiarenek,
małych galerii sztuki, małych warsztatów artystycznych oraz
artystów ulicznych sprzedających swoje dzieła sztuki. Corocznie w
drugą niedzielę sierpnia na tej ulicy odbywa się wielki plener na
którym amatorzy i zawodowcy malują swoje obrazy i sprzedają. Ja
nie byłem w sierpniu, ale załączam cztery zdjęcia z internetu
obrazujące ulicę w tym czasie i pokazujące jej klimat.
Idąc ulicą Grišia
warto zaglądać na uliczki odchodzące od niej gdzie w wąskich
zaułkach można dojrzeć wiele urokliwych obiektów godnych
sfotografowania.
Spacerując wyczuwa się wszechobecny styl włoski –
ciasne brukowane uliczki, liczne schody, knajpki, dużo zieleni i
charakterystycznie porozwieszane, suszące się prania. Oto kilka
zdjęć bocznych uliczek.
Chodząc takimi
uliczkami można odnieść wrażenie że jesteśmy we Włoszech, dość
często słyszy się język włoski co połączone z architekturą
typu weneckiego w postaci wysokich budynków sprzyja takiemu
odczuciu. Nie należy zapominać, że przez wiele lat (1283 - 1797)
miasteczko funkcjonowało w granicach Republiki Wenecji.
Podchodząc uliczką
Grišia coraz wyżej docieramy do najwyższego miejsca Rivinj którym
jest plac świętej Eufemii (Trg Svete Eufemije) przy którym pośród
sosen pinii znajduje się katedra św. Eufemii – na planie
oznaczona nr 9.
Obok kościoła
znajduje się dzwonnica której budowę rozpoczęto w 1654 roku, a
zakończono ok. 1680 roku – na planie oznaczona nr 10.
Dzwonnica wybudowana
na planie kwadratu o boku ok. 9,0 metrów a jej wysokość wraz ze
zwieńczającym posągiem św. Eufemmi wynosi 62 metry co czyni ją
najwyższą dzwonnicą na Istrii.
Jest możliwość
wejścia na dzwonnicę i zobaczyć miasteczko z góry wraz z rozległą
panoramą w kierunku morza – widać wspaniale otaczające wyspy.
Wstęp na dzwonnicę płatny – 5 euro.
Obecny kościół
św.Eufemii został zbudowany w stylu baroku weneckiego w I połowie
XVII wieku na miejscu dawnego niewielkiego kościoła św. Jerzego
którego budowa wzmiankowana jest ok. 800 roku. Fasada katedry jest
zdobiona jedynie skromnymi pilastrami i frontonami nad drzwiami.
Po sprowadzeniu do
miasta sarkofagu ze szczątkami św. Eufemii, kościół stał się
za mały aby pomieścić wszystkich przybywających pielgrzymów i
już w X wieku rozpoczęto budowę nowego trzynawowego kościoła,
który również okazał się za mały. Prace budowlane nad obecnym
rozpoczęto w 1725 roku wg projektu weneckiego architekta Giovanniego
Dozziego. Budowę zakończono w 1736 roku a w latach 1741 – 1754
kościół kościół wyposażono w trzy ołtarze główne, organy,
stropy i ławki. Ostatecznie 26 września 1756 roku kościół
został konsekrowany.
Wewnątrz ołtarz główny z białego marmuru poświęcony św.
Jerzemu – pierwszego patrona miasta, zaś po jego prawej stronie
ołtarz św. Eufemii – obecnej patronki miasta.
Była ona
męczennicą, która za czasów cesarza a 304 roku była torturowana
za przekonania religijne. Jak głosi legenda jej szczątki były
przechowywane w Konstantynopolu a 13 lipca 800 roku zostały
wyrzucone przez morze na brzeg w mieście Rovinj. Została patronką
miasta, a jej relikwie znajdują się w rzymskim sarkofagu za
barokowym prawym ołtarzem.
Corocznie w dniu 16 września odbywają
się uroczystości na cześć św. Eufemii – patronki Rovinj. Wstęp do kościoła bezpłatny w godzinach od
7 do 20.
W Rovinj, w miejscu
gdzie wg legendy wyłowiono z morza marmurowy sarkofag z relikwiami
św. Eufemii stoi pamiątkowa Kolumna Pamięci Świętej Eufemii –
na planie oznaczona nr 11.
Tuż obok niej stary kościół świętego
Krzyża – na planie oznaczony nr 12.
Obie te atrakcje
turystyczne znajdują się w południowej części miasta – dojście
od strony ulicy Świętego Krzyża (ulica Svetog Kriza).
Z ganku kościółka Świętego Krzyża doskonały widok w kierunku wyspy Świętej Katarzyny na której znajduje się pałacyk Ignacego Korwin-Milewskiego zbudowany na przełomie XIX/XX wieku według projektu krakowskiego architekta Teodora Talowskiego. W tej rezydencji właściciel gromadził dzieła takich malarzy jak Gierymskiego,
Chełmońskiego, Pankiewicza, Wyczółkowskiego, Stanisławskiego, de
Laveaux, Malczewskiego, Matejki.
Przy ulicy Świętego Krzyża znajduje się wiele kawiarenek, tawern i restauracji znajdujących się na skalnym nabrzeżu a również wypatrzyć można jedną z zachowanych bram tzw. Bramę Świętego Krzyża - na planie oznaczona nr 13.
Idąc ulicą Świętego Krzyża
w kierunku północnym, na wysokości katedry św. Eufemii doskonale
widać pozostałości miejskich murów obronnych.
Tam też znajduje
się ciekawy zakątek – kąpielisko pomiędzy skałami oznaczone na planie nr
14.
Jest to ciekawostka turystyczna – bardzo malownicze skały,
wśród których można wypatrzyć nawet jaskinię. Spotkać tu można
licznych opalających się i śmiałków skaczących do wzburzonej
wody.
Idąc jeszcze dalej w
kierunku północnym, ok. 120 metrów od kąpieliska w skałach
dochodzi się do doskonałych punktów widokowych z widokiem na
morze i katedrę św. Eufemii stojącej na wzgórzu.
Najdalej wysuniętymi
obiektami na północnym brzegu są: latarnia morska – na planie
oznaczona nr 15, oraz tuż obok niej bunkier strzegący kiedyś Rovinj – na
planie oznaczony nr 16.
Od latarni morskiej
można powrócić do punktu rozpoczęcia spaceru tj. do placu
miejskiego Tita poprzez labirynt uliczek starego miasta podziwiając
ich urok lub od północy ulicą Vladimira Svalbe (oznaczoną na planie nr 18) dochodząc
do placu Valdibora (Trg Valdibora) – na planie oznaczony nr 19 (od
latarni do placu ok. 300 metrów). Oto kilka zdjęć z tej trasy.
Schodząc ulicą lekko w dół mija się po prawej stronie kościółek Matki Bożej od Zdrowia (Cekvie Majke Bozje od Zdrovlja) wybudowany w 1779 roku - na planie oznaczony nr 17.
W kościele znajdują się cenne obrazy na płótnie w tyn obraz w ołtarzu przedstawiający słynny kościół Matki Bożej od Zdrowia w Wenecji.
Po dojściu na plac Valdibora w oczy rzuca się budynek teatru Antonio
Gandusio (Kazalište Antonio Gandusio) – na planie
oznaczony nr 20. Teatr został
zaprojektowany i wybudowany w 1854 roku przez jednego z burmistrzów
miasta Nicolo de Califfi. Teatr dzięki wystrojowi stał się od
początku atrakcją miasta, a nazwa wywodzi się od nadania mu nazwy
od nazwiska znanego włoskiego komika teatralnego i filmowego
urodzonego w Rovinj – Antonio Gandusio.
Jednak większe zainteresowanie turystów wzbudza duże targowisko działające w tym miejscu od 1960 roku. Z uwagi na odwiedzającą dużą ilość turystów jest to tętniący życiem zakątek tego miasteczka. To właśnie w tym miejscu większość turystów robi ostatnie zakupy przed wyjazdem z miasteczka. Jednak
ceny na tym targowisku są zdecydowanie wysokie.
Od strony
nabrzeża, w parku stoją trzy pomniki – ten najważniejszy
upamiętnia bojowników i ofiary faszystowskiego terroru – na
planie oznaczony nr 21. Obok są dwa cokoły upamiętniające Mateeo
Benussi oraz Pino Budicin – działaczy opozycji podczas drugiej
wojny światowej.
W parku przy pomniku w obiektyw wpadły mi dwa obiekty roślinne - nie wiem jak się nazywają, ale są ładne i godne uwiecznienia.
I tak oto zakończyliśmy spacer starą częścią miasteczka bogatego w wiele romańskich, gotyckich, renesansowych i barokowych akcentów w postaci budowli, detali okien, balkonów, portali oraz wąskich uliczek wspinających się na wzgórze z katedrą św. Eufemii. Pora wracać do hotelu na późną obiadokolację.
Chorwacja-Istria. Miejscowość Rovinj - spacer po starówce.
